Na światowy dzień poezji - Różewicz

Spóźniony w kawiarence o ten jeden dzień (tak jak 29 lutego uciekł w tym roku), światowy dzień poezji ... nie mógł odejść na długo, powrócił jak pewna piosenkarka, co to za mąż wyszła i zaraz wróciła.

A jeśli dzień poezji, to i wiersza obecność uzasadniona, a jeśli wiersz, to przecież, że na Różewicza konieczna i oczywista przychodzi kolej.

Stary, niemodny pisarz cierpliwie czeka i zachęca do obdarowania ocalonego poetę noblem.

Stary pisarz nie lubi konkursów i gratyfikowanych pojedynków słownych, a jednak sam sobie udziela dyspensy, czyniąc zasłużony wyjątek dla twórczości Pana Tadeusza.

Panie Tadeuszu, dziękuję za ten wiersz bajeczny, subiektywnie odnajdując w nim własne nogi, które ścierpły po śnie niewygodnym. Mistrzu, też chciałbym się tak obudzić.   

Tadeusz Różewicz - "Bajka"

ścierpły mi nogi               

obudziłem się

z długiego              

niewygodnego

snu                                        

w świecie czystym

świetle

nowo narodzonym

w Betlejem a może

w innym „podłym" mieście

gdzie nikt nie mordował

dzieci

ani kotów

ani żydów ani palestyńczyków

ani wody ani drzew

ani powietrza

nie było przeszłości ani przyszłości

trzymałem za ręce tatę i mamę

czyli Pana Boga

i było mi tak dobrze

jakby

mnie nie było