TELETUBISIE MÓWIĄ PA PA

I proszę, "Brexit" stał się faktem.

Wyjście Wielkiej Brytanii ze struktur Unii Europejskiej jest z pewnością niekorzystne dla Polski, a to przynajmniej z dwóch powodów: po pierwsze  - Wielka Brytania to drugi w Europie nasz partner handlowy; po drugie to Zjednoczone Królestwo stało się drugą ojczyzną dla emigrantów zarobkowych z Polski i pod wielkim znakiem zapytania staje może nie przyszłość tych, którzy w Wielkiej Brytanii żyją i pracują, ale tych z nas, którzy zamierzali godnie żyć i pracować na Wyspach.

Z drugiej strony sama decyzja premiera Camerona o rozpisaniu referendum w sprawie wyjścia/pozostania była decyzją odważną, pozwalającą temu wielonarodowemu społeczeństwu zadecydować o swoim przyszłym losie. Zwyciężył duch demokracji, bez względu na to, jak te separatystyczne głosy, głównie Anglików i Walijczyków są dzisiaj w Europie oceniane.

Są dwa najistotniejsze powody decyzji Brytyjczyków w kwestii opuszczenia UE. Pierwszy - zdominowany przez historię, a sprowadzający się do przypomnienia, że Anglia, czy inaczej - Wielka Brytania zawsze w swojej historii dążyła do odrębności i te tendencje przetrwały w świadomości współczesnie żyjących obywateli Zjednoczonego Królestwa. Wydaje się, że drugi powód takiej a nie innej decyzji był istotniejszy. Otóż "nie" dla Unii Europejskiej to sprzeciw wobec unijnej polityki, pełnej ignorancji i arogancji, polityce narzucanych pseudowartości przez kraje silniejsze słabszym, polityce nieodowiedzialnego rozporządzania składkowym pieniądzem, polityce opartej na biurokracji i wdrażaniu szeregu idiotycznych pomysłów w rodzaju nazywania marchewki owocem, wyznaczaniu prawidłowego kąta zakrzywienia bananów i dopuszczalnej wysokości płomienia świec.

Unia Europejska jako wspólna przestrzeń gospodarcza, swoboda w przepływie towarów i ludzi pracy, wyznaczająca ogólne, zaakcepotwane przez wszystkie narody standardy kulturowe to rzeczywiście dobry pomysł na współczesną, niestety nieuchronną, politykę globalizacji; to dobra alternatywa dla Europy konfliktów interesów narodowych prowadzących w przeszłości do wojen, w wyniku których zawsze cierpieli najsłabsi. Ale Unia Europejska jak twór ponadpaństwowy, wtrącający się w życie nie tylko poszczególnych państw, firm, ale i przeciętnych obywateli; Unia zmuszająca rządy poszczególnych państw do podporządkowania się woli europejskich hegemonów, głównie Niemiec, nie licząca się ze społecznymi nastrojami i oczekiwaniami; Unia nie reagujaca na rodzący się za jej wschodnimi granicami faszyzm, Unia sankcji ale i dogadywania się z Rosją poza nimi przez Niemcy, wreszcie Unia, w której odpowiedzialność za podejmowanie decyzji rozmywa się jak słodkie wody rzeki zasilające słoną potęgę oceanu; taka Unia w brytyjskim referendum została odrzucona.

Przykro, że w tych unijnych władzach, na stanowisku tak znaczącym jak przewodniczący Rady Europejskiej mamy Polaka. Donald Tusk jeszcze raz, tym razem na forum europejskim okazał się jednostką niezdolną do negocjacji, żyjącą w swym urojonym świecie sondaży i poprawności politycznej; przekonał co do swojej niekompetencji i indolencji oraz bezgranicznego podporządkowania się polityce mocarstw europejskich.

Wynik brytyjskiego referendum to także zasługa dobrze opłacanych polityków unijnych i polska strona ma w tym swój udział.

Szkoda, bo pewnie ten w teorii symatyczny projekt związku większości państw europejskich wydawał się atrakcyjny, a dzisiaj i to nie tylko z powodu brytyjskiego "nie", ulega degradacji. Już dzisiaj mówi się w Europie Zachodniej o powrocie do koncepcji dawnego ponadpaństwowego związku łączącego gospodarczo kraje beleluksu, Francję, Niemcy i Włochy, i jeżeli byłby możliwy taki właśnie powrót do przeszłości, oznaczałoby to ostateczny koniec Unii Europejskiej.

Jak na ironię zakrawa fakt, iż w telewizorze zabiera pan Petru, który komentując wyniki brytyjskiego referendum i jego skutków ma czelność zarzucać PIS-owi (a PIS, dla przypomnienia, przyjacielem moim nie jest), że to jego (PIS-u) polityka winna jest temu, że za niedługo mają się zebrać ministrowie spraw zagranicznych sześciu założycieli "starej Unii" i rozmawiać o zaistniałej po referendum sytuacji. Pan Petru zarzuca PIS-owi, że pośród tych ministrów nie będzie Polaka.

Jakby pan Petru nie wiedział, że głos Polski w Unii prawie nic a nic nie znaczy i nawet pan premier Tusk na europejskim stolcu służy temu, aby wyrażać swój aplauz i akceptację.

O, łączcie się sołtysi wszystkich gmin w kraju, zasiądźcie na Narodowym i przez podniesienie ręki wskażcie najgorszego pośród was, a i ten mądrzej się wypowie aniżeli ten miś z telewizjnego okienka, pan Petru.

Boże, dlaczego odwróciłeś się od Polaków, dając nam do oglądania i słuchania takiego cymbała?

[24.06.2016, Dobrzelin]