CHMURKA I WICHEREK

...życie tutaj jest także fikcją, choć nie zawsze...

17 lipca 2016

PRESTO

I ty biegniesz ku mnie, widzę
jak z pagórka na pagórek
gnasz radośnie w podskokach
omijając burzany traw.

Sarni ten bieg, oszalały
z tęsknoty, która kołacze
przyspieszonym serca biciem 
Nie czekam, podbiegam i ja.

A skąd to prędkie drżenie warg?
Skąd pocałunku twego żar?
Nie wiesz tego? Wiem. Odgadłem.
Więc dalej, pędem gnajmy w raj.

[16.07.2016, Westkerke w Belgii]

3 komentarze:

  1. Śpieszny bieg, przecież prosto do raju.
    Ciepły ten wiersz, powoduję szybsze bicie tego serca, a jakże, jak to erotyk.
    Pozdrawiam.

    OdpowiedzUsuń
  2. Dawno temu posyłaliśmy sobie z mężem takie właśnie kawałki, ale właściwie dlaczego dawno temu?

    OdpowiedzUsuń