TANGO

Ponieważ jest karnawał, ale również z tego powodu, że w telewizorni panoszy się buractwo pospolite, w kawiarence musi być inaczej, musi być alternatywnie, albowiem kawiarenka przysięgała, że rynsztokiem przechadzać się nie zamierza.
Zacznijmy więc argentyńskie tango (wybór całkowicie subiektywny) i na początek nietypowo, ale jakże urodziwie... lekcja poglądowa dla płci prześlicznej...

... prawda? nieźle wyszło.

A teraz, co za akompaniament? co za gibkość niewiasty? co za ekstrawagancja tancerza? co za bliskość ciał niebieskich? co za tych ciał zharmonizowanie? 

Zasłużone brawa...


Zaczyna się jakby z francuska, a wychodzi z tego prawdziwy spektakl. Co za dynamika! I nie ma się czemu dziwić, bo Roberta i Pablo uchodzą za jednych z najdoskonalszych tanga tancerzy

To co uwielbiam - uliczne tango, gdzie może scena nie La Scala, lecz ileż swobody, jakie tancerzy absolutne ruchów zgranie. Oj, chyba w przy kawiarence wyznaczę miejsce, w którym królował będzie taniec.

I jeszcze jeden uliczny show, kto wie, czy nie najbardziej oryginalny. Jakież urocze kroczki tańczącej pary? A ten uchwyt prawej dłoni partnerki? A ten fragment bez uchwytu? Tu akurat zwróciłbym uwagę na swobodę ruchów partnera i w ogóle ogromny plus za choreografię. Prawdziwa przyjemność patrzenia.

A na koniec to, co pojawiło się na początku, aczkolwiek nieco inaczej.
Nie wiem jak komu, ale mnie ta solowa wersja tanga bardzo się podoba.

[12.01.2017, Dobrzelin]