KRAJOWE ZAPISKI - OBRAZA UCZUĆ

Będzie o tym, jak to panu Kuczokowi Wojciechowi (taki w średnim wieku, średnio utalentowany pisarz; Kuczok to nazwisko) nie podoba się okazywanie uczuć religijnych przez skoczków narciarskich, Kamila Stocha i Dawida Kubackiego. Okazywanie tychże religijnych uczuć, które obrażają uczucia ateistyczne Kuczoka Wojciecha, odbywa się poprzez  wykonywanie znaku krzyża przez sportowców tuż przed zjazdem z pochylni rozbiegu skoczni.

Zacznę od tego, że Kuczok Wojciech, który dorabia sobie w Wyborczej pisaniem felietonów sportowych musi być, tak mi się wydaje, kibicem sportowym, skoro o sporcie pisze. Nie wiem, czy jest kibicem obu wymienionych wyżej polskich skoczków, ale zakładam, że nie wyrwał sobie wszystkich włosów z głowy i nie załamał się psychicznie po sukcesie Stocha w konkursie czterech skoczni, może nawet się ucieszył, ale tę swoją radość okupił doznaniem obrazy uczuć przez te znaki krzyża.

Gdybym był tak zagorzałym kibicem jak Kuczok Wojciech, mnie osobiście nie przeszkadzałoby, gdyby nasi skoczkowie modlili się przed skokiem do Pallas Ateny, tudzież Światowita, albowiem, w emocjach, mógłbym nawet tego nie zauważyć.

Co innego Kuczok Wojciech, który średnio utalentowanym pisarzem jest, ale jest, i musi mieć się cały czas na baczności, znaczy się, musi uważać, czy przypadkiem podczas trwania zawodów nie zostanie bezczelnie obrażony. Kiedy się obrażonym poczuje, napisze:

„Sportowcy manifestujący wiarę podczas transmitowanych zawodów obrażają moje uczucia ateistyczne, choć mniej mnie drażnią tacy, którzy po odniesionym sukcesie dziękują Bogu, niż ci, którzy wzywają go na pomoc przed startem. Skoczek, który pół roku temu miażdżył rywali jeszcze bezlitośniej, niż czyni to obecnie Kamil Stoch, nie powinien się zachowywać jak pan Zenek z aerofobią, który umiera ze strachu w kołującym aeroplanie. Mateczko Boska, jak się nie przeżegnam, to spadniemy. A przecież Bóg nie ogląda skoków narciarskich – od kiedy istnieje TV Trwam, nie przełącza na inne kanały”.

Nie chcę być złośliwy, ale skąd u Kuczoka Wojciecha ateisty ta wiedza o Bogu, że poza telewizją "Trwam" niczego innego nie ogląda.

Kuczoka Wojciecha, średnio utalentowanego pisarza - felietonisty, cenić należy za to, że pomimo doznanej obrazy swego majestatu, znajduje w swym felietonie miejsce na humor. Oczyma wyobraźni widzę rozdziawioną od ucha do ucha buźkę Kuczoka Wojciecha, gdy wypisuje słowa: „w żadną pracę z psychologiem nie uwierzę, dopóki to nerwowe Wymię ojca będzie poprzedzało każdy dojazd do progu”.

Na "wymieniu ojca" Kuczok Wojciech nie poprzestaje. W odniesieniu do skoczka Dawida Kubackiego z ubolewaniem spostrzega, że ten "nie przestaje się żegnać przed skokiem", a jego "żona (Kuczoka Wojciecha) uznaje to za jeszcze jeden dowód na przewagę narciarstwa alpejskiego. Mówi, że nie byłoby problemu, gdyby miał kijki”.

Setnie się uśmiałem, bo jest to żart na miarę tego o dwóch żydach, którzy poszli na lody; jeden dostał dwie kulki, a drugi z automatu.

Powstaje na koniec pytanie: po co Kuczokowi Wojciechowi taka reklama, skoro i tak nie wydostanie się ponad swoją literacką przeciętność? Skąd u niego taka mania prześladowcza krzyża. "Kuczoka mianowicie strasznie łupie w krzyżu. A najbardziej – w krzyżu na Giewoncie" [za Rzeczpospolitą]. Ten Giewont też go boli, bo zauważa, że "Zakopiańczycy na przełomie wieków zmontowali tę kupę złomu", co pewnie też dla Kuczoka Wojciecha jest obrazą... jakiś taki obrażalski jest.

Nic nie stoi na przeszkodzie, aby Kuczok Wojciech wszedł na wierch i własnoręcznie rozmontował ten krzyż z Giewontu. Nie może tak być, że będzie go jeno obrażał i obrażał jako to czynią nasi skoczkowie.

A że po zejściu na hale baciary porysują Kuczokowi Wojciechowi wte i wewte ryło, to akuratna to cena za jego głupotę

[13.01.2018, "Dobrzelin"]