33. George Grosz
Scena uliczna w Berlinie 1929, akwarela, pióro i tusz na papierze
34. Hermann Scherer
Autoportret w pejzażu 1924-26. Olej na płótnie.
35. Ernst Fritsch
Friedhofstraße w Berlinie, 1920
olej na płótnie jutowym
36. Conrad Felixmüller (1897-1977)
Kochankowie w deszczu. 1922
(olej, płótno) Kolekcje sztuki Muzeum w Chemnitz
37. Wilhelm Schnarrenberger (1892-1966)
„Pokój dziecięcy” 1925
Wilhelm Schnarrenberger był niemieckim malarzem związanym z nurtem nowej obiektywności.
38. Georg Kinzer (1896-1983)
Ślepy żebrak (Berlin, Tauentzienstraße), 1930/33
olej na płótnie
39. Ernest Neuschul (niemiecko-czeski, 1895-1968)
Bez tytułu (Zbieraczka małż), lata 20. Olej na desce
Glynn Vivian Art Gallery. Wielka Brytania.
40. Elfriede Lohse-Wächtler (Niemka, 1899–1940)
Autoportret i cień, 1931
„Zdiagnozowana jako schizofreniczka, Elfriede Lohse-Wächtler podlegała nazistowskiej ustawie o zdrowiu dziedzicznym. Po rozwodzie z Kurtem Lohse w 1935 roku została uznana za niezdolną do podejmowania decyzji i poddana przymusowej sterylizacji, pomimo jej protestów i petycji rodziny. Złamana emocjonalnie, niemal całkowicie przestała tworzyć. Naziści nie ograniczyli się do naznaczenia jej twórczości piętnem „degeneracji” – dziewięć jej prac znalazło się na wystawie „Sztuka degenerowana” w 1937 roku – ale przejęli również kontrolę nad życiem artystki: 31 lipca 1940 roku, w wieku 40 lat, Elfriede Lohse-Wächtler została zagazowana w ośrodku zagłady Pirna-Sonnenstein w ramach programu eutanazji.
[12.09.2025, Toruń]
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz