Wstyd

Инесса Рахманова - 

"Маленькое Благовещение"

http://lesgallery.ru/artists/ra/

Z przerażeniem obserwuję jak każdy niemal dzień istnienia parlamentu i partii politycznych przynosi z sobą wstyd i degradację najprostszych wartości, jakie funkcjonują jedynie jako encyklopedyczne pojęcia wyrwane z kodeksu etycznego. Aż nie do uwierzenia jest to, że nie ma tam na górze kogoś, kto zakopując światopoglądowe etykiety, powiedziałby: dość! Trudno pogodzić się z tym, że nikt w mediach nie zaproponuje bojkotu ludzi, którzy zdaję się znajdować przyjemność w obrzucaniu przeciwników politycznych błotem i chlapać ozorami słownictwem, które w wydaniu wybrańców narodu, nie powinno być obecne. Wydaje się, że i jedni i drudzy żyją ze śmietnikowych odpadków; jedni sądząc, że będąc jedynymi mądrymi, mają prawo, zgodnie z duchem demokracji, wypowiadać się całkowicie dowolnie, nie ponosząc konsekwencji za znaczenie słów; drudzy utrzymują, że relacjonują jedynie fakty, co zwalnia ich  z odpowiedzialności za przekazywane treści. Jedni wyznaczają do wypowiedzi harcowników, którzy nie zawahają się przed żadnym, publicznie wypowiedzianym epitetem wobec rywali; drudzy witają tychże z otwartymi ramionami, wiedząc, że tak jak z pieniądzem, produkt gorszej jakości wyprze ten lepszy.

Sytuacja wydaje się być bez wyjścia, bo każde kolejne wyborcze rozdanie rodzi zgniły owoc i marne to pocieszenie, że po czterech latach można podziękować za podłej jakości zbiory. Kolejny zbiór też będzie zgniły i spleśniały, dopóki taki chory owoc nie będzie podlegał automatycznej wymianie.

Tymczasem mniej, czy bardziej chory umysłowo mózg, zagnieździ się na całą kadencję, lekce sobie ważąc to, jak jest postrzegany przez ogół. Więcej, będzie się upierał, że skoro został przez naród wybrany, przeto wszystko, co od tego czasu robi, w imieniu narodu czyni.