ŚWIĄTECZNE REFLEKSJE

1.

Minęła wigilia i przemknął niepostrzeżenie pierwszy dzień świąt. Nie dla wszystkich tegoroczne Boże Narodzenie to czas radości i zadowolenia. Nie, nie mam na myśli siebie. Zdążyłem się przyzwyczaić do tego odmiennego stanu, w jakim znalazłem się po wypadku. Oto moja znajoma i ceniona przyjaciółka - blogerka JOTKA straciła w wigilię ojca. To bardzo przykra dla mnie wiadomość, bo my wszyscy znajomi z blogosfery czy fejsbuka jakże często darzymy się niewymuszoną sympatią i ból jednego/jednej z nas przechodzi na tego, kto dowiaduje się o przykrym wydarzeniu jakie zaszło u wirtualnego przyjaciela. Oczywiście bólu "z daleka" nie da się porównać do tego rzeczywistego, po śmierci najbliższej osoby.

2.

Cofnę się o kilka dni, aby przedstawić reakcję na mój powrót naszych ukochanych zwierzątek, Adelki i Maszy. Radości nie było końca. Aż bałem się, że suczki przy tym powitaniu zrobią sobie krzywdę. Gdy z kolei minął czas  spontanicznej radości, Adelka dumnie chodziła po pokoju, merdając swoją "palemką", znaczy się ogonkiem, tak jakby chciała wzorem Sienkiewiczowskiego Zagłoby oświadczyć: - "Jam to uczyniła, że Andrzej powrócił do domu".

Pewien problem pojawił się wtedy, gdy zwłaszcza Adelka  nie mogła zrozumieć, że nie może ot tak sobie gadać po mojej lewej nodze. W chwili obecnej, jak mi się wydaje, Adelka zrozumiała, że ta moja lewa noga jest dla niej swoistym tabu. Przyzwyczaiła się też do tego, że poruszam się o kulach i nie traktuje już tych moich niezręcznych ruchów jako próba straszenia jej.

Zdumiało mnie to, że Adelka w sposób bezceremonialny zaczyna mnie lizać po rękach, co dotąd czyniła sporadycznie i nie tak długo jak obecnie. Co mojej sycące strzeliło nagle do głowy? Wygląda to tak, jakby po moim głaskaniu psiny, następowało natychmiastowe lizanie mojej ręki.

A co na to Masza? Owszem częstokroć śpi ze mną, pomimo tego, że obie suczki mają swoje domki. Zasada jest taka: jeśli jedna z suczek śpi ze mną, druga wbiera wersję, gdzie śpi żona albo swój domek i na odwrót. Bywa tak, że zasypiam z Adelką, a budzę się z Maszą.

Masza ma nadzwyczajny słuch i nie ma takiej możliwości, aby ktokolwiek za oknem nie został obsztorcowany szczekaniem za to, że miał czelność pojawić się w zasięgu wzroku Maszy.  Zresztą yoreczka obszczekuje też zwierzęta występujące w programach telewizyjnych.
3.
Cieszy mnie to, że w te Święta zaczęły się prostować pewne sprawy rodzinne i jest ogromna szansa na to, aby nikomu niepotrzebne waśnie przeszły do lamusa spraw bezpowrotnie zakończonych. 
Może ten mój wypadek stał się impulsem nie tylko do rzucenia na zawsze palenia, ale też do pomyślnego zakończenia spraw, które bezwarunkowo zakończyć trzeba. 

[26.12.2019, Mieczysławów]