SŁOWA JAKIE DRZEWIEJ BYWAŁY (1676 - 1722) ZAZIONĄĆ - ZBASOWAĆ

 

1676. Zazionąć - ozionąć, ozionieniem zająć

1677. Zazmudzić - zaplugawić, zapaskudzić

1678. Zaznać, zaznawać kogoś z kimś - zaznajomić

1679. Zazrość - zazdrość

1680. Zazuć, zazuwać - wzuwając (obuwie) zaciągnąć z tyłu na piętę

1681. Zazuty trzewik - z wysokim napiętkiem

1682. Zazwać, zazywać - zawołać, zawezwać; powołać kogoś

1683. Zazwany żołnierz - wysłużony, który jednak wrócił do służby dla dobra ojczyzny

1684. Zazwierzchni - powierzchowny

1685. Zazżedz, zażogać, zażedz - zapalić

1686. Zaźrebić - zapłodnić klacz

1687. Zaźrebić się - oźrebić się

1688. Zaźrzewać, zaźrzywać - zazdrościć

1689. Zaż - czyż

1690. Zażalić - zapełnić żalem, rozżalić

1691. Zażałować czegoś - pożałować czegoś

1692. Zażarłość - zażartość, zaciekłość

1693. Zażarły - zażarty

1694. Zażąć, zażdżąć, zażdżmąć, nzażymać - zacisnąć

1695. Zażąć, zażdżąć kogoś - wycisnąć, wydusić coś z kogoś

1696. Zażąć, zażdżąć nauki = zachwycić, liznąć; zaciągnąć się, zabliźnić się, zagoić się

1697. Zażąć, zażdżąć - zahaczyć, zawadzić, potrącić coś

1698. Zażdżony - zadeszczowy, dżdżysty

1699. Zażgę - zapalę

1700. Zażoga, zażega, zażożk - zapalenie, podpalenie; ogień namiętności, rozognienie żagiew, podpał; odnieta, pobudka, bodziec

1701. Zażółciwać - zażółcać

1702. Zażyć, zażywać - używać, spróbować, doświadczyć, posiadać

co, korzystać, użytkować

1703. Zażyć, zażywać kogoś - zrobić z nim co się podoba

1704. Zażyć, zażywać - jeść, pić

1705. Zażyć, zażywać - zagoić się (rana zażyła - zagojona)

1706. Zażyć, zażywać się z kimś - zżyć się

1707. Zażywić, zażywiać - zasilić żywnością, pożywić

1708. Zażywny - którego można użyć na pokarm, jadalny; szturmowy (drabina zażywna)

1709. Zażyznić, zażyzniać - użyźnić

1710. Zażżenie, zażenie - zapalenie

1711. Ząb do orzechów - dziadek do orzechów, orzechołom

1712. Ząbal, zębal - człowiek o wielkich zębach

1713. Ząbczasty - zębaty, ząbkowany (koło ząbczaste)

1714. Ząbr, ząbry, ząbrze - chorobliwe obrośnięcie zębów i dziąseł końskich skorupą mięsistą, chropowatą

1715. Ząbrzyna - mięso z żubra

1716. Zbabić - zrobić babą, zrobić zniewieściałym

1717. Zbadło mi się - sprzykrzyło mi się

1718. Zbać się - zlęknąć się

1719. Zbakać kogoś - złajać

1720. Zban - dzban

1721. Zbanuszek - dzbanuszek

1722. Zbasować - złajać, zbuzować, zbesztać

[19.11.2024, Toruń]

KARTKA Z KALENDARZA - 18.11.2024

 

Kartka z kalendarza na dzień 18 listopada 2024 roku

Poniedziałek

Imieniny dzisiaj obchodzą: Roman, Tomasz oraz Agnieszka, Aniela, Cieszymysł, Filipina, Gabriela, Galezy, Hezychiusz, Józefa, Karolina, Klaudyna, Leonard, Noe, Odo, Odon

Przysłowie na dziś:

„Gdy w listopadzie wody się podniosą, to snadź w zimie deszcze roszą”

Słońce

Świt: 06:22

Wsch. Sł.: 07:00

Zenit: 11:21

Zach. Sł.: 15:42

Zmierzch: 16:20

Cytat dnia:

Bądźmy wdzięczni ludziom którzy czynią nas szczęśliwymi, są urokliwymi ogrodnikami dzięki którym nasze dusze rozkwitają.

Marcel Proust

18 listopada 1922 roku w Paryżu zmarł Marcel Proust – wybitny francuski pisarz. [ur. 10 lipca 1871 roku w Auteuil].

Poniżej początkowy fragment drugiego tomu – „W cieniu zakwitających dziewcząt”, drugiej części „W poszukiwaniu utraconego czasu” Marcela Prousta w tłumaczeniu Tadeusza Boya-Żeleńskiego.

„Tymczasem pani Bontemps, która mówiła sto razy, że nie chciałaby bywać u państwa Verdurin, uszczęśliwiona, że ją zaproszono na środy, obliczała właśnie w duchu, w jaki sposób mogłaby tam bywać możliwie najczęściej. Nie wiedziała, że pani Verdurin wymaga, aby nie opuścić żadnej środy; z drugiej strony, należała do tych mało poszukiwanych osób, które, kiedy są zaproszone na serie przyjęć do jakiegoś domu, nie idą po prostu wówczas, gdy mają wolną chwilę i ochotę jak ci, co wiedzą, że zawsze zrobią przyjemność. Przeciwnie, takie osoby wyrzekają się na przykład pierwszego i trzeciego wieczoru, wyobrażając sobie, że ich nieobecność zwróci uwagę i zachowując się na drugi i czwarty; chyba że, mając jakieś informacje, iż trzeci „żurek” będzie osobliwie świetny, obiorą odwrotny porządek, utrzymując, że „niestety poprzednim razem nie były wolne”. Tak pani Bontemps obliczała, ile może być jeszcze środ przed Wielkanocą i w jaki sposób mogłaby zyskać jedną więcej, nie robiąc wrażenia, że się narzuca. Liczyła na panią Cottard, że jej w drodze da jakieś wskazówki.

— Och, pani Bontemps, widzę, że pani wstaje, to bardzo nieładnie dawać w ten sposób hasło do ucieczki. Winna mi pani kompensatę za to, że pani nie była w ostatni czwartek… No, niechże pani siada jeszcze na chwilę. Nie odrobi już pani przecie żadnej wizyty przed obiadem. Doprawdy, nie da się pani skusić? — mówiła pani Swann, podsuwając talerz z ciasteczkami. — Wie pani, że to wcale niezłe te świństewka. Niepokaźne to, ale niech pani tylko skosztuje!…

— Przeciwnie, to wygląda bardzo kusząco — odpowiadała pani Cottard. — U pani, pani Odeto, nigdy nie grozi śmierć głodowa. Nie potrzebuję pytać o markę fabryczną, wiem, że pani wszystko bierze od Rebatteta. Muszę wyznać, że jestem bardziej eklektyczna. W kwestii ptifurów i w ogóle wszelkich łakoci często zwracam się do Bourbonneux. Ale uznaję, że oni tam nie mają pojęcia, co to są dobre lody. We wszystkim, co tyczy lodów, kremów czy sorbetu, Rebattet to Sztuka przez wielkie „S”. To, jakby powiedział mój mąż, nec plus ultra.

— Ale to jest po prostu robione tutaj, w domu. Doprawdy nie?

— Nie mogłabym jeść obiadu — odpowiadała pani Bontemps — ale siadam jeszcze na chwilę, wie pani, ja uwielbiam rozmawiać z osobą inteligentną jak pani.

— Wydam się pani niedyskretna, pani Odeto, ale rada bym wiedzieć, co pani sądzi o kapeluszu pani Trombert. Wiem, że modne są wielkie kapelusze, ale ona już trochę przesadziła. A w porównaniu z kapeluszem, w jakim przyszła kiedyś do mnie, ten dzisiejszy był raczej mikroskopijny.

— Ale nie, ja nie jestem inteligentna — mówiła kokieteryjnie Odeta. — Ja jestem w gruncie naiwne stworzenie, które wierzy we wszystko, co mu ktoś mówi, które bierze sobie do serca wszystko.

I dawała do zrozumienia, że w początkach bardzo cierpiała, wyszedłszy za człowieka takiego jak Swann, który „chodził na boki” i zdradzał ją.” […]

[18.11. 2024. Toruń]

PISMO OBRAZKOWE (152 - 159)

 

152.

Taki los starej kobiety

153.

Most łączący dwa brzegi rzeki

154.

Ekologiczna mądrość ludowa

155.

Taka oto rzeźba w drzewie

156.

Droga do szkoły – lata 50-te ubiegłego wieku

157.

Niezwykła rzeźba Jurgi

158.

Kraków, ulica Grodzka pod Wawelem, kawiarenka – lata 70-te

159.

Sosna szczeciniasta. Te gatunki drzew są długowieczne i bardzo odporne na trudne warunki pogodowe i złe gleby. Jeden z trzech gatunków, najstarszy z tego gatunku ma ponad 4800 lat.

[18.11.2024, Toruń]

ZAPISKI (1328) EGO NA POZIOMIE MOUNT EVEREST

 

1328.

Sięgając do swoich dawnych i bardziej bliższych współczesności postów o tematyce politycznej stwierdzam, że nie miały one większego sensu, gdyż zwracałem uwagę na pewne problemy i wcale nie krytykowałem jedynie pisu, lecz również poddawałem krytyce właściwie wszystkie inne partie; zwracałem uwagę, a i tak nic się nie zmieniło w krainie polityki – jak było źle, tak i jest teraz.

Wciąż jednak politycy mnie zdumiewają, jak np. pan marszałek Hołownia, który przez cały rok ociągał się z wypowiedzeniem po męsku stwierdzenia: „Tak, będę kandydował w wyborach prezydenckich”. I proszę, ostatnio się obudził, włączył do walki o prezydenturę i w dodatku jako kandydat niezależny, co odczytuję, że jego partii 2050 już nie ma. Jako żywo przypomina mi to zachowanie nauczycielki ze szkoły, w której uczyłem (nie mieściła się ta szkoła w Kutnie). Otóż pani kandydując wyborach na stanowisko radnej zaprezentowała się jako nauczycielka szkoły kutnowskiej i w ten sposób wprowadziła elektorat w błąd. Myślę, że celowo, bo Kutno ma więcej mieszkańców niż miejscowość, w której ta pani uczyła, a przecież nie każdy Kutnianin musiał znać, w której to kutnowskiej szkole ta pani „uczy”.

Prawdopodobieństwo tego, że w przyszłorocznych wyborach kandydat koalicji z PO zostanie wyłoniony na prezydenta jest spore. I właśnie dlatego, ironizuję, aby dać sygnał społeczeństwu, że PO idzie do wyborów z kandydatem o silnym poparciu, jak Filip z konopi wyskakuje pan Radek Sikorski, któremu aż wszystkie kończyny się trzęsą, aby pokonać w prawyborach Trzaskowskiego. Oczywiście nie wezmę udziału ze względów zasadniczych w wyporach prezydenckich, gdyby jednak przymuszono mnie do wyboru Hołowni, Sikorskiego lub Trzaskowskiego, zmuszony byłbym zagłosować na tego ostatniego i to nie ze względu na wypowiadany przez nich w czasie kampanii program, a z tego względu, że jestem uczulony na gości z przeogromnym EGO, więc mówię tym dwóm teletubisiom pa pa.

[17.11.2024, Toruń]

SZTUKA - IMPRESJONIZM - POSTIMPRESJONIZM - FOWIZM

 

1. Mary Cassat, 1844 – 1926 - amerykańska malarka,

„Dziewczyna z banjo”

2. Gotthardt Kuehl, 1850 – 1915 – malarz niemiecki

„Pokój ogrodowy”

3. Joaquín Sorolla y Bastida,1863-1923 - malarz hiszpański

„ Wypłynięcie w morze. Walencja”

4. John Singer Sargent, 1856 - 1925 – amerykański malarz

„Czarny potok”

5. Henri Lebasque (French, 1865-1937) – malarz francuski

„Pod mimozami”

6. André Derain, 1880 - 1954 w Garches) – malarz francuski

„Pani Matisse w kimonie”

7. Vincent van Gogh, 1853 -1890 – malarz holenderski

 "Mademoiselle Gachet w swoim ogrodzie w Auvers-sur-Oise"

8. Pierre-Auguste Renoir, 1841 - 1919 – malarz francuski

„ Na wyspie Chatou”

[17.11.2024, Toruń]

JEDNA PIOSENKA - BALLADA Z FILMU „PRAWO I PIĘŚĆ”

 

Piękne słowa Agnieszki Osieckiej.

Wspaniała muzyka Krzysztofa Komedy.

Doskonałe wykonanie Edmunda Fettinga.

Świetny film Jerzego Hoffmana i Edwarda Skórzewskiego.

Nie wolno zapominać, że film powstał na bazie opowiadania Józefa Hena „Toast” – później opowiadanie to zmieniło nazwę na „Prawo i pięść”.

A tak na marginesie Józef Hen liczy sobie obecnie 101 lat. Wszystkiego dobrego panie Józefie.

[15.11.2024, Toruń]

KARTKA Z KALENDARZA - 14.11.2024

 

Kartka z kalendarza na dzień 14 listopada 2024 roku

Czwartek

Imieniny dzisiaj obchodzą: Agata, Wawrzyniec oraz Agrypin, Agryppa, Antyd, Damian, Elżbieta, Filomen, Hipacy, Jan, Józef, Jukund, Klementyn, Kosma, Laurenty, Lewin, Mikołaj, Serapion, Stefan, Ścibor, Ścibora, Świecław, Teodot, Wszerad

Przysłowie na dziś:

„Listopad marcowi za rodzica służy i marcowe psoty wróży”

Słońce

Świt: 06:16

Wsch. Sł.: 06:53

Zenit: 11:20

Zach. Sł.: 15:47

Zmierzch: 16:24

Cytat dnia:

„Patrioci zawszę mówią o umieraniu za kraj, a nigdy o zabijaniu za kraj.”

Bertrand Russel

14 listopada 1878 roku we Lwowie urodził się Leopold Staff - poeta, tłumacz i eseista; jeden z najwybitniejszych twórców literatury XX wieku; przedstawiciel współczesnego klasycyzmu; prekursor poezji codzienności, związany także z franciszkanizmem i parnasizmem. [zm. 31 maja 1957 roku Skarżysku-Kamiennej].

Poniżej wiersz poety WIECZÓR BYŁ SŁODKI I CICHY.

Wieczór był słodki i cichy, gdyśmy - czy pomnisz, o, miła? -

Depcąc traw nie koszonych długie, pokładne łodygi,

Stopą wolną kroczyli, milcząc wśród świerszczy ćwierkania.

Niebo, w którym zmierzch złoto na ametysty przetapiał,

Było jak dusz naszych pole, na którym w trwożnym omroku

Kwitnąc zdały się ciche, srebrzyste kwiaty marzenia.

Jakiś lęk tajemniczy serca przenikał nam skrycie,

Że od drogi początku słowa nie rzekliśmy zgoła,

Jakby ust naszych tchnienie mogło być szronu zawiewem,

Który mrozi pąkowie pierwszych róż kwietnia zmiennego.

Jednak była to chwila, ta jedna losem zdarzona,

Gdy się wszystko stać może duszom, co wyrzec się ważą

Szczęściu słowo zaklęcia sen zmieniające na jawę.

W losu tajne źrenice spojrzeć nie mieliśmy siły...

Przeszła chwila wybrana, która raz drugi nie wraca...

Wszystko, wszystko zamarło i nie ożyje już więcej. -

Kwieciu, które rąk naszych, aby je zerwać, wzywało,

Daliśmy płocho przekwitnąć i opaść płatkom upojnym,

Choć w ów wieczór przedziwny - pomnisz, czy pomnisz, o miła? -

Niebo kłoniło się samo ku naszym duszom tęskniącym,

Dłoniom kośby spragnionym podając sierp księżycowy.

[14.11.2024, Toruń]