Uwertura

Włodzimierz Tetmajer - "Wesele w Bronowicach"

http://artyzm.com/obraz.php?id=7656

- Jak zauważyliście - ciągnął właściciel kawiarni - w tym miejscu nie uświadczycie państwo politycznych kreatur. Spotkacie się z żebrzącą, politowanie lub złość wywołującą cygankę, poznacie bezrobotnego, mnicha, piszących i czytających, młodych i starych, artystów z bożej łaski, przekupki i majętnych kupców, nigdy natomiast polityków. Dla nich zostawiam place i pałace, skwery i ulice do demonstrowania własnych poglądów, jak tu dobrać się do władzy i dzięki komu to uczynić. Prędzej natkniecie się w tym miejscu na duchy, chochoły, wieszczów odprawiających dziady, w półśnie zastygłe czarownice, aniżeli tych, co wypełniają tafle telewizorowego ekranu.

Skończył, zbaczając z tematu rozmowy.

Prym wieść zaczęła Zofia. Ta, zgromadziwszy młodych (wielu ich było i zajęli w tureckim przysiadzie przestrzeń między stolikami), jęła tłumaczyć, dlaczego akurat "Wesele".

- Bo to jest opowieść o tym, jak Polak z Polakiem dogadać się nie może w najważniejszej sprawie; jak własna pycha, ignorancja, zakłóca porozumienie; jak niszczeje na oczach widzów szansa odzyskania niepodległości. To prawda - kontynuowała Zofia - że lat temu sto z odkładem utracona szansa na porozumienie dotyczyła czego innego niż dzisiaj. Obecne "wesele" również stawia zarzuty pod adresem zarówno tych na górze, jak i tych, którzy mając szansę na wspólne działania, obierają bezsensowną drogę walki, zarzucać współpracę. Ta taneczna zabawa okraszona bezładna rozmową prowadzi na manowce. W niej giną atrybuty wspólnej walki o lepsza przyszłość. I to, moi drodzy, musimy grą wykazać. na oczach widzów toczyć się będzie jak w soczewce skupione życie społeczeństwa, które nie dostrzega konieczności zmian. Obłędny taniec będzie trwał, aż znużeni nim weselni goście zasną, jak pijak przy niedopitej butelce samogonu.