Noc wigilijna

Redaktor Pokorski z małżonką, podobnie radca Krach. Inżynier Bek z mecenasem Szydełko bez połowic. Doktor Koteńko z panią Zofią niespodziewanie. Siostra zakonna z siostrą rodzoną tym razem w towarzystwie dwóch pań w wielce statecznym wieku. Oczekiwany długo student z literatem. Strażnik o lasce z sąsiadem służącym do pomocy. Brak profesora, kilku pań i panów.

Z młodzieży brakowało wielu, lecz ci, co mniej przez rodzinę rozrywani, przyszli.

Jedenaście osób, którym los zesłał tym razem Edwarda, przybyło wcześniej. Adam zdołał był przekonać odzieżowych sklepikarzy do ubrania bezdomnych jak się patrzy i stąd konieczność wcześniejszego stawienia się tej grupy sióstr i braci w kawiarence, a raczej w pokojach usytuowanych na piętrze. 
Potem do wieczerzy przystąpiono, do kolędowania, opłatkowe życzenia przekazując sobie nawzajem, a łzy pojawiły się serdeczne i kiedy niemała część wigilijnych gości do domów własnych przeszła, pozostali do późnej nocy zabawili. Stąd konieczność lub chęć wywiodła ich do kościoła i dalej do noclegowni, gdzie snem łaskawszym zasnęli.