Żwawe harce

Gęba porozbijana, nie tylko wiatrem, który od presto, poprzez stringento aż do prestissimo zmierza, a za oknem grzmot z błyskawicą w parze swawolnie hulają. Gęba porozbijana psychicznie, gdy onych w telewizorze jej zagrają, a jedne drugich za łby biorą, czyli w sumie w centralnej Europie bez zmian.

Jedne i drugie POPISY wyczyniają i harce, a co bardziej harde na umowę o dzieło, zlecenie, czy jakże tam, w telewizorni się pokazują, a ozorami klapią i śliną zacne swe twarze oplawają.

Razu pewnego wyjątek był śliczny, kiedy na jednej trąbie i cymbałach grali, na okoliczność zmiany miejsca zamieszkania. Dla mniej obrotnych w pilotach z przyciskami Gęba przypomina, że któregoś tam dnia  obudziła się w ukraińskiej stolicy i tam do późnej nocy została, bo na calutkim bożym świecie nie wydarzyło się nic, zupełnie nic. I dalejże kamieniami łomotać i pałami dawać razy. Ale uciecha. A tamże, w telewizorni gadające głowy prawią, jak być powinno i czemuż nie podpisał jeden taki umowy, paskuda jedna, a powinien... i radzą a mądrzą się, a tłumaczą.

A na proscenium inne boje: dżenderowce naprzeciw katolikom stają, jak te koguty zawzięte, aż posłuchać miło, jaka środ wieczornej ciszy miłość spływa ze słowami. Gęba podsłuchała od jednej pani, że nijak nie zrozumie jeden z drugim biedy i przyczyn ekonomicznej zatraty, gdyby nie dżenderowska filozofija, która to wszystko jak amen na pacierzu poukłada i wytłumaczy. A dziecka w kołyskach to chyba już nogami przebierają na takie dictum, które tyle wolności z sobą niesie. Juże taki na przykład chłopaczek płci, tfu, męskiej, uszczęśliwion srodze, że pozwolone mu będzie lalkom oczy wydłubywać, a włosy barbiemu podstrzygać. Pewnieć też i dziewczynka jaka, płci przeciwnej, ach, kwlili w pielusze radośnie, że dane jej będzie traktorem się pobawić, albo innym łukiem czy toporem kotkowi albo jakiej żabie po łbie zdzielić. Jakież to urocze obejrzeć i całym swym jestestwem w sporze jako widz uczestniczyć.

Gęba łypie też okiem na rosnące wciąż możliwości i formy wolności naszej ukochanej. Nie podoba ci się profesorski wykład: wskocz na stołek, pupę wypnij, podskocz parę razy, zakrzycz i kułakiem powymachuj.

Nie podobuje ci się teatralny spektakl: wliź na niego, pohańbuj słowem głośnym a dosadnym, klątwę ciśnij na odszczepieńców.

Inna sprawa, rzecze Gęba, że artysty u nas są wielkie, oj wielkie. Jeden to na golasa do krzyża się przytwierdził, takąż swą miłość a nienawiść w jednym, do chrześcijańskich wartości wyrażając, że na kolana rzucił gawiedź a krytyków w wartościach sztuki swej nieposkromionej utwierdził. A że majtków nie włożył, to z tej przyczyny, że z nimi jako ten jeleń na rykowisku by wyglądał... a kto by kicz taki zdzierżył. Więc już lepiej, że swoje marne, pożal się Boże, przyrodzenie, ukazać; może i który znawca sztuki ZOOM włączy, co by detalicznie obejrzeć dzieło.

Mamyż więc powody frustracyi Gęby, ale też Gęby radosnego uśmiechu nad światem, skrojonym na miarę Gombrowiczowskiej fantazji.