A przecież nadejdzie taki czas
kiedy zatrzasnę
drzwi kawiarenki
zamknę na klucz
zapomnę
gdzie go wyrzuciłem
przygwożdżę bratnalami deski
do rozsypującej się budowli
popatrzę jak kurz osiada na mchu
słowa
tysiące słów
ulotnią się
przez szczeliny
pomiędzy oknem a parapetem
pomiędzy drzwiami a podłogą
umkną kominem
niepotrzebne myśli
nie trzeba wracać
wam wracać nie kazano
niech zapanuje cisza
tak jest lepiej
psu na budę ten proch
który diamentem
nigdy się nie stanie.
/01.07.2015, Aire de Repos Garabit, we Francji/
Nie rób tego, nawet o tym nie myśl.
OdpowiedzUsuńBo przecież nie wiadomo jaki proch może się stać diamentem.
Serdecznie pozdrawiam
... w bajkach podobno tak jest, jak mówisz, Stokrotko :-) Póki co, kawiarennik zainwestował w trunki, nierzadko drogie, więc wyprzedaje... albo inaczej, daje "wszystko na sprzedaż, aby choć po kosztach się zwróciło :-)
UsuńSmutny nokturn, bo zawiera ostateczne przemyślenia. Nie należy wracać myślami do spraw na które w ogóle nie mamy wpływu. Nic od nas nie zależy. Serdecznie pozdrawiam.
OdpowiedzUsuń"Nie należy wracać myślami do spraw na które w ogóle nie mamy wpływu." - skąd ja znam to zdanie... z paru przynajmniej ust to słyszałem. Niezmiernie się z tym poglądem nie zgadzam i zgadzam. Logika wskazuje na to drugie... a to pierwsze... dlaczego? Jeśli nie ma buntu, nie ma postępu... może to to... pozdrawiam
OdpowiedzUsuń