OPOWIEŚCI PRZEDZIWNEJ TREŚCI

***

-Tak, słucham?

- Pani Beata?... Pani Beato, mam dla pani propozycję.

- Słucham!?

- Mam dla pani propozycję. Niech pani mnie wysłucha i potem powie, czy ta propozycja panią zadowala.

- Nie jestem Beatą.

- Nie zajmę pani wiele czasu.

- Przepraszam, ale nie dodzwoniła się pani do Beaty… Wydaje mi się, że jestem mężczyzną i zawsze nim byłem.

- Ach tak… w takim razie może zadzwonię innym razem, pani Beato.

- Proszę bardzo.

***

Dostrzegł ją z pewnej odległości, uniemożliwiającej odczytanie zarysów jej twarzy, określenie wieku czy też udzielenia sobie odpowiedzi na proste pytanie: czy jest ładna?

W miarę zbliżania się do przystanku autobusowego, na którym stała był już w stanie stwierdzić, że jest bardziej dziewczyną niż kobietą, do tego zgrabną, ubraną w obcisłe dżinsowe spodnie i błękitną bluzeczkę w jakieś geometryczne, niezbyt narzucające się wzory. Twarz miała odwróconą w przeciwnym kierunku od tego, skąd śledził ją jego wzrok. Jej głowa, na której falowały ciemnoblond włosy, co chwilę poruszała się wraz z prawą dłonią, trzymającą przy uchu jakiś przedmiot.

Podszedł bliżej. Bardzo blisko. I wtedy przez ułamek sekundy spojrzeli na siebie. Nie mógł się powstrzymać.

- Proszę tego nie robić! Bardzo proszę tego nie robić!

Odwróciła się do niego twarzą. Była zaskoczona.

- O co panu…?

- Proszę natychmiast opuścić ręce! Niech je pani swobodnie opuści.

Automatycznie wykonała jego polecenie, nie podejrzewając nawet, dlaczego to robi.

- O co panu chodzi?

Wyciągnął rękę i delikatnie opuszkami palców chwycił jej podbródek. Wyprostowywał jej głowę w taki sposób, w jaki czynią to zawodowi fotografowie.

- O, teraz jest dobrze. Tak właśnie powinna pani trzymać głowę.

Patrzyła na niego z widocznym zdumieniem w błyszczących, ciemnobłękitnych oczach

- Ale ja nie wiem, o co panu chodzi? - powtórzyła.

Uśmiechnął się do niej.

- Jest pani bardzo ładną dziewczyną. Proszę nigdy nie chować głowy, nie odwracać jej, nie przekręcać tylko po to, aby móc zadzwonić. Z tą komórką doprawdy nie jest pani do twarzy. Może pani zadzwonić z domu, kiedy nikt pani nie widzi. Tutaj, na ulicy powinna pani poczuć się kobietą, wiedząc, że może być obserwowana.

- Nie pomyślałam o tym - odparła nieco już uspokojona. - Naprawdę, wydaję się panu ładna?

- Prześliczna - odpowiedział - miałem szczęście, że panią spotkałem.

Odchodził powoli, czując teraz jak odprowadza go wzrokiem. Nie mógł się powstrzymać. Zatrzymał się i obejrzał za siebie. Dziewczyna stała wyprostowana z przewieszoną przez ramię torebką. Chociaż znajdował się w pewnej odległości od niej, usłyszał jak z tej torebki wydostaje się na zewnątrz dźwięk telefonicznego dzwonka. Dziewczyna nie zareagowała na ten dźwięk. Odczekał chwilę, myśląc, że za chwilę dziewczyna otworzy torebkę, wyjmie telefon komórkowy i rozpocznie rozmowę. Nic takiego się nie stało. Wrócił w jej stronę i właśnie wtedy nadjechał autobus, do którego wsiedli oboje i każde z nich wysiadło na swoim przystanku.

***

Zatrzymał się przed przejściem dla pieszych. Nie, to nie było przejście. Jechał główną ulicą przez samo centrum niewielkiego miasteczka i kiedy zobaczył, że ma zamiar przejść na drugą stronę ulic, lecz nie ma odwagi przebiec przed zbliżającym się autem, przystanął. Odkłoniła się i wtedy otworzył szybko drzwi samochodu, i wybiegł. Silnik pracował na małych obrotach, a on dobiegł do kobiety.

- Momencik, niech pani zaczeka! - krzyknął do niej.

Przystanęła.

Wyciągnął z wewnętrznej kurtki tabliczkę czekolady.

- Proszę… to dla pani - powiedział podając jej czekoladę. - Przepraszam… powinienem dać pani kwiaty ale… co za głowa… zapomniałem je kupić. Po prostu zapomniałem.

- To bardzo miłe z pana strony… ale dlaczego…?

- Po prostu chciałem pani coś ofiarować…

- Tak bez powodu?

- Bez powodu…

Usłyszał drażliwy, przeciągły dźwięk klaksonu pochodzący z auta, które zatrzymało się za jego samochodem.

- Nie tarasuj pan drogi! - pouczył go mężczyzna wychylający głowę przez otwartą szybę przednich drzwi.

Uniósł dłoń na znak przeprosin, wsiadł do samochodu i odjechał. We wstecznym lusterku widział jak kobieta patrzy za nim i jeszcze przez długi okres czasu stoi w bezruchu na chodniku.

[07.09.2015]