Ucieczka przed zarazą

"Człowiek doskonały odchodzi spośród ludzi, nie zmazawszy się ani kłamstwem, ani obłudą, ani rozpustą, ani pychą. Przesycić się tym i ducha wyzionąć - to drugi stopień. A może wolisz trzymać się zepsucia i doświadczenie jeszcze nie skłania ciebie do ucieczki z tej zarazy? Bo raczej to zepsucie umysłu jest zarazą niż jakieś tam zepsucie i zmiana powietrza, które nas otacza. Bo to jest zarazą dla istot żyjących jako istot żyjących, a tamto jest zarazą dla ludzi jako ludzi."*

[*Z Marka Aureliusza "Rozmyślań", Księga IX,2.]

Dlatego raczej w samym sobie szukajmy zarazy najpierw, aniżeli w tym, co nas otacza. Zepsucie świata wiąże się z utratą wzroku, czucia i wrażliwości na to, co tkwi w każdym z nas, a pomnożone przez miliony, nieuchronnie skaża morowym powietrzem, skąd już jedynie ucieczka ratunkiem.

Marek Aureliusz