DROBIAZGI (3)

13.
35 kilometrów zostało do Oslo na autostradzie prowadzącej zw Sztokholmu. Przede mną zaczyna się korek. Pewnie wypadek. Nie mijają cztery minuty syrena i niebieskie pulsary świateł z tyłu. Kierowcy robią "drogę życia". Zostawiamy środek jezdni dla karetki. Po minucie przejeżdża policja. Kolejna minuta - straż. Korek posuwa się powoli, nie stoimy w miejscu. Po 500 metrach dojeżdżam do miejsca wypadku. Pielęgniarze wynieśli mężczyznę w sile wieku z auta, które po uderzeniu w barierę oddzielającą pasy autostrady i ułożyli na takim mobilnym łóżku. Strażacy sypią wał z piasku uniemożliwiający rozlew paliwa na drugi pas drogi. Policja zabezpiecza przejazd samochodów, które powolutku mijają miejsce zdarzenia. Ile minut mogło upłynąć od uderzenia auta w barierę do chwili przybycia służb? Wnioskując po długości korka, nie więcej niż 7 - 8 minut. Ręce składają się do oklasków za sprawność norweskich służb ratowniczych.

14.
Szwecja jak długa i szeroka to lasy, jeziora, skałki przydrożne (piaskowiec i granit), i znowu lasy. W nich najwięcej świerków, potem sosen i prześlicznie przypominających o jesieni złotobrązową barwą liści brzóz.
Nie dostrzeżesz na wsiach, także w małych miasteczkach, murowanych domów (no może z wyjątkiem tych podpiwniczonych, usytuowanych na łagodnych stokach - tam piwnice są murowane); cała zabudowa drewniana w kolorach ciemnego bordo najczęściej. W ogóle powinno się mówić o kolorze "szwedzkich wiejskich domów".
Jeszcze raz powracam do specyfiki czy też tradycji obserwowanej z drogi jeśli chodzi o domy - we frontowym lub szczytowym oknie paląca się całą noc lampka, a w niektórych nawet kilka lamp. Jeśli nie w oknie to na zewnątrz, przy ganeczku. Skąd wziął się ten zwyczaj -nie wiem.

15.
Właściwie to bardzo niewiele już od życia wymagam. Jestem w końcu w wielce zasłużonym wieku. Kawałek pokoju z kuchnią mi wystarczy, legowisko nie za obszerne, bez wygód; trochę ciepła z kominka, pieca, żeberek kaloryferów; okno na ulicę lub na słońce, książka na stole, radio z muzyką, coś ze starszej produkcji filmowej... wystarczy.
Smakowe wynagania niewygórowane, z tym że jeśli nawet czerstwy pszenno-żytni chleb na kolację, to świeże bułeczki na śniadanie. No i coś do pieczywa. Najlepiej twarożek z cebulką, pomidor, dżem truskawkowy i takie tam omasty. Rosołek, kartoflanka,  zacierki, ogórkowa i barszcze... wystarczy.
I sobie wyjść gdzieś niedaleko, lepiej nie samemu, bo jakże to gadać z samym sobą, jakże się pokłócić z sobą, jak tu wziąć siebie za rękę albo, o zgrozo, przytulić do siebie się.
Ale potem wrócić, popracować nad czymś, ale bez przesady... a najlepiej mieć ogródeczek, a jeśli nie to przynajmniej balkonik z kwiatami, a też i miejsce dla rozpasania słonecznikowym ziarnem ptaków, a i jakieś czworonożne stworzenie by się przydało... niech śpi w nogach albo i nawet w głowach... ale to może za wiele? Co za rozwiązłe marzenia!

[25.09.2019, Lund, Region Skania w Szwecji]