WIELKIE DZIĘKI

Zaczytując się w Stachurze Edwardzie, niezapomnianym Stedzie, takie oto myśli myśli pragnę przytoczyć jak te z zakończenia "Nocnej jazdy pociągiem":

"Zaczynało mnie dopadać zmęczenie i senność: ta fala. Zaczynało mnie to opuszczać, wielkie dzięki. Wielkie dzięki. Że przejechałem taki kawał drogi, wielkie dzięki. Że już żyję taki kawał czasu: dwadzieścia parę lat, wielkie dzięki. Że są góry i morza, i rzeki, wielkie dzięki. Że jest wiosna i lato, i zima, wielkie dzięki. Że są pola i lasy, i słońce, i lasy cieniste, wielkie dzięki. Że jest ziemia i niebo, że są chmury, wielkie dzięki. Że może będzie padać śnieg, wielkie, wielkie dzięki."

[11.09.2019, Vendergues, Hérault we Francji]