Deszcz za oknem

Wyobraź sobie, że trzeba było całą podłogę zrywać, a kiedy zerwali, okazało się, że należy poziomy wyrównać, więc remont się przedłuży. Sadzonki nowe kupiłam. Myślisz, że jeszcze iglaczki się przyjmą. Trochę za sucho jest, chociaż padało. A wychodziłeś dzisiaj z domu? W parku musi być pięknie. U nas też. Dzisiaj ludzi było i na ulicach i w kościele. Wychodziłeś więc? Dzisiaj czuję się już lepiej. Pewnie dlatego, że ciśnienie wzrosło. Wczoraj to ledwie wróciłam. A do Rzymu wyjeżdżam w czwartek. Jedną noc prześpimy się gdzieś na północy Włoch. Będę wiedziała gdzie, to zadzwonię. Kupię ci coś tam świętego, aby ci się wiodło. Nie wiem, co jeszcze, ale pamiątkę ci przywiozę, jak zwykle. I oczywiście zdjęć porobię. Myślę, że jutro to sobie wolne w pracy zrobię, bo wciąż mnie łamie, a do tego przecież muszę się do tego wyjazdu przyszykować. I jak tam u ciebie? W porządku? No to dobrze….

Przez ten tydzień, to zarosłem tak, że się w lustrze nie poznaję. Niech jedzie i niech się pomodli za mnie, tego gorszego, co to już nawet nie pamięta, jaka pogoda była w święta. Jak to dobrze, że mnie nie zaprosiła tym razem, bo musiałbym czym wyłgać, jakąś chorobą, gośćmi, którym, nie wiedzieć czemu było po drodze i wstąpili. W święta najlepiej tak przez telefon pogadać, bo zawsze można uprzedzić, że zasięg zanika i trzeba raz dwa kończyć. O czymże ona gadała? O remoncie? Sadzonkach? A mnie to akurat obchodzi. I ten wyjazd… pojedzie, przyjedzie, a u mnie zarost posiwieje… no chyba, że odważyłbym się ogolić, bo powoli przywykam do takiego stanu.

Człowiek to do wielu rzeczy potrafi przywyknąć, tylko dobrze, żeby miał usprawiedliwienie. Ot, na przykład chciałoby się, aby jutro deszcz padał rzęsisty i wiatr gnał chmury po niebie, jak szalone. Wtedy nie ma potrzeby wychodzić.

Ale najgorsza jest ta noc. Chciałoby się ją przespać tak bardzo, aby zahaczyć o kolejną, a może i nie obudzić się wcale, bo po co wstawać, kiedy za oknem szaro, zimno i krople deszczu spływają po szkle.

Taki deszcz to tylko pod iglaczki dobry.