Miejsce

- Wiosna za oknem, a ty śpisz?

- Śpię. Ledwo wstałem, przeszedłem do łazienki i zaraz wracam. Czuję się gorzej niż wygladam. Jeść nie chcę a jem wiele. Senność mnie nie opuszcza i tylko kartki przewracam. Zaraz ze zmęczenia padam.

- Stary pisarzu, zabiorę cię tam, gdzie nie byłeś, a pisałeś o tym.

- To jest takie miejsce?

- Jest. Dałeś mi je do przeczytania. To piękne miejsce. Powiedz mi, stary pisarzu, dlaczego nie możesz sobie znaleźć takiego miejsca, o którym piszesz?

- A czy ty wiesz, moja Cicerone, że już drugi rok mija, a ja zagubiłem rachubę nie tylko dni i nocy, ale też nie znam pór roku. Jeśli mi mówiłaś o wiośnie, to ja nie wiem czy wiosna jest, czy jej nie ma.

- Zwodzisz mnie, unikając odpowiedzi na pytanie.

- Kiedy piszę, odnajduję takie miejsce i ono mi wystarcza. Ono jest w mojej głowie i dlatego byłem zaskoczony, że je odnalazłaś.

- Miałam szczęście. A powiesz mi dlaczego pomimo tego, że w twojej głowie jest tak wiele pięknych miejsc, które później odszukuję w twoim rękopisie, dlaczego w żadnym z nich mnie nie ma? Dlaczego jestem tam nieobecna?

 - Mylisz się. jestes w każdym z tych miejsc. Jest ciebie tak bardzo dużo. Wypełniasz te miejsca sobą, a twoja nieobecność jest tylko złudzeniem. Przecież najważniejsze jest to, co siedzi w samej głowie, nie wiedziałaś?