Pierwsze to zapomnieć a drugie i ostatnie zasnąć.
Kiedyś był sobie człowiek.
Napełniał kieszenie jabłkami, po które wspinał się na palce, przyciągał gałązka po gałązce ku ziemi. Ech, co to były za jabłka! Szare renety, papierówki i kosztele.
Wyrzuć to z pamięci! Wyrzuć!
Najadłeś się człowieku, nasyciłeś. Wystarczy. A z cudzego drzewa nie brałeś? Zakazanego owocu?
Nie brałem, Panie. Jeno tyle co w kieszeniach i dłoniach, albo w koszuli z młodego ciała zdjętej i na czas zbioru rozłożonej niczym sieć pajęcza. Rozdawałem raczej, aniżeli'm przywłaszczał dary. Wszak wiesz o tym.
Był sobie człowiek.
Po coś, człowiecze rósł? Po coś wspinał się na palce? Siedzisz sobie teraz i myślisz o bezradności i bezcelowości odpowiedzi. Po co? Dla jakiej przyczyny? Dla wspomnień?
Czasami Ty uderzasz twardą dłonią, pięścią w łeb walisz, opuszczasz gilotynę. Tak lepiej. Wtedy jednym posunięciem niweczysz w człowieku pamięć. A mnie każesz czekać, abym każdego dnia umierał coraz bardziej i w milczeniu.
A pamięć jest najgorsza. Wije się za tobą jak dym z komina walczący z mgłą podczas bladej ciszy wieczoru.
Pamięć złą chciałoby się skasować za jednym dotknięciem czarodziejskiej różdżki, aby nie zarażała umysłu.
Pamięć dobrą należy zapomnieć, aby nie doprowadzała do rozpaczy w konfrontacji z tym dzisiejszym dniem, w którym jeszcze przechadza się człowiek
Jestem prosta baba ze wsi. Może dlatego niektóre Twoje posty mnie przerażają... Bo nie zawsze wiem, co fikcją literacką, a co samym życiem.
OdpowiedzUsuńJestem prosty dziad ze wsi, Zgago... Powiem tak: może to jednak lepiej, że te światy się mieszają.... czasami fikcją pokierować łatwiej niż rzeczywistością i fikcja większą daje nadzieję, bo ma się na nią wpływ. Czy przerażające? Nie wiem ... prawda czasu, prawda ekranu, pozdrawiam
UsuńMasz rację. Dzisiejszy świat jest koszmarem. To co się dzieje wkoło jest obrzydliwe. I ta konfrontacja tego co pamiętamy z tym co jest teraz bardzo boli. Trzeba ten ból zlikwidować.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam serdecznie.
Może zajrzysz do mnie???