81. Discipulus est prioris posterior dies.
Następny dzień jest uczniem poprzedniego.
82. Dum licet et vernos etiamnunc agitis annos, dis cite: eunt anni more fluentis aquae. Nec quae prae teriit, iterum revocabitur unda, nec quae prae teriit, hora redire potest. Utendum est aetate; cito pede labitur aetas nec bona tam se quitur, quam bona prima fuit.
Póki możecie i przeżywacie jeszcze wiośniane lata, uczcie się: lata idą niby płynąca woda. Ani miniona nie powróci fala, ani miniona nie może się cofnąć godzina. Trzeba korzystać z życia; szybkim krokiem uchodzi czas i nie tak dobry nadchodzi, jak dobry był przedtem.
83. Dum Roma deliberat, perit Saguntum (Roma deliberante Saguntum perit).
Podczas gdy Rzym się naradza, Sagunt ginie.
84. Eheu, fugaces labuntur anni!
Niestety, mijają pierzchliwe lata!
85. Fuimus Troes, fuit Ilium et ingens gloria Teucrorum!
Nie ma nas, Trojan, nie ma Ilionu i ogromnej sławy Teukrów!
86. Hora momentumque temporis evertendis im periis sufficit.
Jedna godzina wystarcza na obalenie potęg.
87. Horae cedunt et dies, et menses, et anni, nec praeteritum tempus umquam revertitur.
Godziny idą i dni, i miesiące, i lata i miniony czas nigdy nie wraca.
88. Labitur occulte fallitque volatilis aetas et nihil est annis velocius.
Płynie niepostrzeżenie i uchodzi lotny czas i nic nie jest szybsze od lat.
89. Laudamus veteres, sed nostris utimur annis.
Chwalimy dawne lata, lecz żyjemy w naszych.
90. Laudator temporis acti.
Chwalca czasu minionego.
91. Longa dies molli saxa peredit aqua.
Długi czas przeżera miękką wodą skały.
92. Multis doloribus dies medetur.
Wiele smutków leczy czas.
93. Nihil vilius quam tempus expenditur.
Niczym nie szafuje się pospoliciej niż czasem.
94. Nonne vides etiam guttas in saxa cadentes umoris longo in spatio pertundere saxa?
Czy nie widzisz, że nawet krople wilgoci, padając dłuższy czas na skały, dziurawią je?
95. Nullus dolor est, quem non longinquitas tem poris minuat ac molliat.
Nie ma bólu, którego by długi czas nie zmniejszył i nie złagodził.
96. Omnia tempus edax depascitur, omnia carpit. Omnia sede movet, nil sinit esse diu.
Wszystko niszczący czas pożera, wszystko trawi. Wszystko rusza z miejsca, niczemu nie pozwala istnieć długo.
97. Omnia tempus habent.
Wszystko ma swój czas.
98. Periculum in mora!
Niebezpieczeństwo w zwłoce!
99. Poma dat autumnus, formosa est messibus aestas; ver praebet flores, igne levatur hiems.
Jesień daje owoce, lato jest piękne ze żniw, wiosna dostarcza kwiatów, ogień łagodzi zimę.
100. Post festum venire.
Przyjść po uczcie.
[27.08.2025, Toruń]
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz