RYBNIKI

Podróżując po obcym kraju, niekoniecznie turystycznie, zastanawiam się zawsze nad tym, jakimi niewyszukanymi słowami scharakteryzować i państwo i jego obywateli, wiedząc wszakże o tym, że podczas podróży, nawet wielu, moje obserwacje są bardzo pobieżne. Zmodyfikuję więc swoje założenie, wprowadzając takie oto pytanie: co mam na myśli wypowiadając słowo, dajmy na to, Czechy?

Zacznę, oczywiście bardzo pobieżnie, od ludzi. 
+ Są sympatyczni, zaradni, przyjaźnie nastawini do obcokrajowców, mniej może spontaniczni od moich rodaków, lecz potrafią się bawić i mają poczucie humoru.

+ Czesi mieli i mają świetną literaturę, której istotną cechą, przynajmniej dla mnie jest to, że potrafią na siebie patrzeć z dystansem i humorem oraz nie ulegają pokusie cierpiętnictwa.

+ Czesi czytują najwięcej książek w Europie na głowę statystycznego Holika. Nic w tym dziwnego, skoro literaturę mają na wysokim poziomie.

+ Miastom, miasteczkom i wioskom czeskim brakuje wprawdzie tego blichtru właściwemu organizmom niemieckim czy austriackim, lecz wyróżniają się te dziedziny porządkiem jakiego czasami trudno uświadczyć u innych słowiańskich nacji.

+ Okazuje się, że język słowacki jest bardziej zrozumiały dla Polaków niż czeski, a wydawało mi się, że jest odwrotnie.

+ Czesi (podobnie jak Słowacy) nie wstydzą się własnej kultury ludowej; nie jest ona "obciachem" tak jak  np. w Polsce, a w przestrzeni medialnej czeskojęzyczna piosenka i w ogóle rodzima kultura odgrywa znaczniejszą niz u nas rolę, nie mówiąc już o tym, że wielka polityka nie jest w czaskich (także słowackich) mediach tak bardzo eksponowana jak w Polsce.

W tym miejscu opowieści dochodzę do punktu, który całkowicie odmieni tematykę niniejszego wpisu.

+ Otóż specyfiką Czech, zwłaszcza prowincji, jest obecność  niedużych a pięknie wpisanych w krajobraz wiosek stawów, czyli po czesku rybników. Nie dość, że te rybniki w oczywisty sposób upiększają sielski pejzaż prowincji, to jeszcze dostarczają lokalnej społeczności oraz letnikom połowowych atrakcji z wędką trzymaną w garści.
Tak sobie myślę, że ojcu bezapelacyjnie spodobałyby się Czechy właśnie z powodu tych wędkarskich atrakcji, a ponieważ tam, gdzie obecnie przebywa od tysięcy lat obowiązuje Układ z Schengen, pewnie obecnie siedzi gdzieś nad czeskim rybnikiem i wędzisko swoje moczy.
W to akurat wątpić nie mam prawa. Ileż to razy przebywając w niesłusznych czasach nad bałtyckim morzem, pierwsze, co mój ojciec robił to wizyta w kapitanacie portu po ową konieczną "przepustkę" pozwalającą na połów morskich ryb i w czasie gdy mama opiekała swoje ciało w promieniach radosnego słońca, ojciec dobywał z morskich płycizn i głębin płaskie flądry, leszcze, węgorze i, choć rzadko, zabłąkane turboty.
Oczywiście każdy wakacyjny wypoczynek nad jeziorami wyglądał podobnie, z tą różnicą, że ojciec wynajmował kajak albo rower wodny i na całą noc wypływał na "pełne" jezioro, a wracał zwykle z koszem pełnym płoci, leszczy, karpi i karasi.
O tak, Czechy podobałyby się mojemu ojcu...

[Żnin, 23.12.2015]