Eduard Manet - PORTRET BERTHE MORISOT

Eduard  Manet  -  PORTRET  BERTHE  MORISOT

MIŁYCH ŚWIĄT

Przy okazji Świąt Bożego Narodzenia i Nowego 2025 Roku - spełniania się marzeń!!!

CHMURKA I WICHEREK

...życie tutaj jest także fikcją, choć nie zawsze...

12 grudnia 2015

MUZYCZNIE... BLUESOWO

W kolejnym odcinku muzycznym trochę bluesa i rockowej ballady, mającej jeśli nie w rytmie i melodii, to w nastroju klimat jak najbardziej bluesowy.
Pierwszy muzyczny (i literacki) rodzynek to znakomity wiersz - erotyk jednego z najulubieńszych moich współczesnych poetów - Bogdana Loebla. Pozwolę sobie przytoczyć w całości, przed wysłuchaniem piosenki w wykonaniu Magdy Piskorczyk.

"Rzeźb mnie" 

Weszłam z nocy i mgły w Twoje czułe sny
w głodne dłonie Twe wniosłam ciało me

Weszłam z nocy i mgły w czułość Twoich rąk
Ty tęsknotą swą miałeś rzeźbić mnie jak
woda rzeźbi ląd

Dałeś stromość gór piersiom mym
Starłeś lęków łzy, nóg promienie dałeś mi

Nie zabieraj, nie zabieraj mi swych rąk..
Nie odbieraj mi rąk, nie zabieraj mi swych rąk

Rzeźb mnie jeszcze rzeźb, dłutem Twoich snów
jaką chcesz mnie mieć, taką dzisiaj miej

U mych ramion dwa skrzydła mam
ogień mam miast krwi, zmieniasz mnie w płonący krzew

Nie zabieraj, nie zabieraj mi swych rąk
Nie odbieraj mi rąk, nie zabieraj mi swych rąk

Rzeźb mnie jeszcze rzeźb...


Następny wątek muzyczny związany jest z nazwiskiem Elżbiety Mielczarek, piosenkarki urodzonej do śpiewania bluesa, obdarzonej niezwykłym, chrybliwym, szorstkim, zawodzącym głosem. W jej wykonaniu tekst Marka Kreutza.

Poczekalnia PKP

W dworcowej poczekalni, na stacji PKP
Lubię posiedzieć czasem, bo gdzie lepiej czekać jest.

Kobiety z tobołami, faceci pijani w sztok
i jak to na takiej stacji trochę smrodu, czasami tłok.
Nie pytaj, dokąd jadę, czy na pewno na bilet mam,
Siedzenie i czekanie to jest naturalny stan.

Czasem skręta zapalę i wtedy wspaniale czuję się,
Wtedy czekać nie trzeba, bo pociąg do nieba wiezie mnie.
Tak siedzę godzinami, nigdzie nie spieszę się,
Czasami facet jakiś, tak jak ty, zaczepi mnie.

Więc siadaj razem ze mną, na stacji PKP.
Tak podróż się zaczyna, a kto wie jak skończy się?

Tak siedzę godzinami, nigdzie nie spieszę się,
Czasami facet jakiś, tak jak ty, zaczepi mnie.
Więc siadaj razem ze mną, na stacji PKP.
Tak podróż się zaczyna, a kto wie, jak skończy się?



Uważny słuchacz i czytelnik zwróci zapewne uwagę, że poetyka bluesa najczęściej wymaga od autora tekstu kończenia wersu wyrazem jednosylabowym, co idealnie harmonizuje ze specyficznym rytmem i akordem dominującym w tym gatunku muzycznym.

Trzecia perełka muzyczna nie jest typowym bluesem, choć, jak wspomniałem wcześniej, nastrój w jaki wprowadza nas Martyna Jakubowicz ma wiele wspólnego z bluesem. Autorem tekstu tej kultowej piosenki jest Andrzej Jakubowicz.

W domach z betonu nie ma wolnej miłości

Obudziłam się później niż zwykle
Wstałam z łóżka, w radiu była muzyka
Najpierw zdjęłam koszulę, potem trochę tańczyłam
I przez chwilę się czułam jak dziewczyny w "świerszczykach"

W domach z betonu
Nie ma wolnej miłości
Są stosunki małżeńskie oraz akty nierządne
Casanova tu u nas nie gości

Ten z przeciwka, co ma kota i rower
Stał przy oknie nieruchomo jak skała
Pomyślałam: "To dla ciebie ta rewia
Rusz się, przecież nie będę tak stała"

W domach z betonu
Nie ma wolnej miłości
Są stosunki małżeńskie oraz akty nierządne
Casanova tu u nas nie gości

Po południu zobaczyłam go w sklepie
Patrzył we mnie jak w jakiś obrazek
Ruchem głowy pokazał mi okno
Więc ten wieczór spędzimy znów razem

W domach z betonu
Nie ma wolnej miłości
Są stosunki małżeńskie oraz akty nierządne
Casanova tu u nas nie gości

Casanova tu u nas nie gości, nie gości
Casanova tu u nas nie gości


I wreszcie ostatnia propozycja muzyczna, dobrze znana i kojarzona z tragicznym wydarzeniem, ową powodzia stu czy tysiąclecia. Piosenka w klimacie "okołobluesowym" jest autorstwa Kasi Nosowskiej, natomiast w zamieszczonym niżej video-clipie występują znane i lubiane postaci polskiej sceny muzycznej.

Moja i twoja nadzieja

Spróbuj powiedzieć to
nim uwierzysz że
nie warto mówić kocham
Spróbuj uczynić gest
nim uwierzysz, że
nic nie warto robić
  
Nic, naprawdę nic nie pomoże
jeśli Ty nie pomożesz dziś miłości
Nic, naprawdę nic nie pomoże
jeśli Ty nie pomożesz dziś miłości

Musisz odnaleźć nadzieję
i nie ważne, że nazwą Ciebie głupcem
Musisz pozwolić, by sny
sprawiły byś pamiętał, że

Nic, naprawdę nic nie pomoże
jeśli Ty nie pomożesz dziś miłości
Nic, naprawdę nic nie pomoże
jeśli Ty nie pomożesz dziś miłości

Moja i Twoja nadzieja
uczyni realnym krok w chmurach
Moja i Twoja nadzieja
pozwoli uczyni nam cuda

Nic, naprawdę nic nie pomoże
jeśli Ty nie pomożesz dziś miłości.



6 komentarzy:

  1. Dwa ostatnie utwory są mi doskonale znane i związane z konkretnymi sytuacjami sprzed lat...
    Dwa pierwsze są dla mnie odkryciem i dziękuję za ich przytoczenie, uwielbiam takie odkrycia :-)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. cieszę się, że przypadkowo odkryłem je i dla ciebie, natomiast poza muzyką samego Loebla polecam także

      Usuń
  2. No to sobie posłuchałam przed snem...
    :-)

    OdpowiedzUsuń
  3. No to sobie posłuchałam przed snem...
    :-)

    OdpowiedzUsuń
  4. Piosenki znam, często słucham, a właściwie to na okrągło. Piosenka "Nadzieja" wiąże się z osobistymi przeżyciami i chociaż one nie wiążą się z powodzią, to słowa dawały nadzieję, że jeszcze będzie dobrze. Wiersz Loebla już czytałam, ale zupełnie nie zwróciłam uwagi. Muszę się bliżej mu przyjrzeć, tym bardziej że wiersze lubię czytać.

    OdpowiedzUsuń