KAWIARENKA - ROZDZIAŁ 79 - NIE DAĆ SIĘ CHOROBIE i CZEKAĆ NA NOWE ŻYCIA

 

Tadeusz Makowski - "Dwoje dzieci z królikiem"

ROZDZIAŁ 79 - NIE DAĆ SIĘ CHOROBIE i CZEKAĆ NA NOWE ŻYCIA

[w którym pan doktor Koteńko wypowiedział się na temat panującej gryp oraz o tym, że w Różanowie i w Ciżemkach przybędzie dwóch lub dwoje obywateli]

- Albowiem kiedy panuje grypa lub ma się grypopodobne objawy, należy tym bardziej zwracać uwagę na właściwy ubiór, na higienę oraz przeprosić się z naszych babć przepisami w tym względzie; a mianowicie należy jak najwięcej jeść owoców i warzyw, zajrzeć do konfitur i buteleczek z czarnymi porzeczkami, malinami, wzbogacać naszą dietę o czosnek i cytrynę, spożywać ciepłych posiłków jak najwięcej, pić więcej, a kieliszek koniaku przed snem nie zawadzi; lekarstwa w ostateczności, choć prostej reguły, proszę państwa, nie ma, bo w sumie każdy organizm inaczej reaguje na infekcje. Natomiast jeśli nie jesteśmy pewni, jak sobie poradzić ze nadszarpniętym zdrowiem, to o każdej porze dnia i nocy do siebie zapraszam.

Po takim wykładzie, który wprawdzie wielkim odkryciem dla przyjaciół nie był, pani Janeczka Szydełko przemyślała sobie, że w gruncie rzeczy stosuje się do wszystkich zaleceń pana doktora, tym niemniej ośmieliła się zabrać głos ad rem:

- Panie doktorze, a jeszcze do tego radzi się nam, abyśmy unikali przebywania w tłumie, gdzie o zarażenie nietrudno.

- To prawda, pani Janeczko, ale przecież z tego powodu nie zrezygnuje pani z pracy, nauczycielka czy dzieciaki z chodzenia do szkoły, a parafianie z niedzielnej mszy. W tym przypadku zalecana jest higiena, dobre odżywianie, ubiór właściwy - innego wyjścia nie ma - tłumaczył pan doktor Koteńko.

- Pani Janeczka, mój kochany, myślała zapewne o tym naszym niedzielnym przedstawieniu teatralnym, na które i my się wybieramy, a zanosi się na to, że sala będzie pękać w szwach - zauważyła pani Zofia.

- No cóż, chyba że ktoś już jest chorobą złożony, jak żona pana inżyniera, to odradzam. Dla nas pozostałych nie widzę przeszkód… chociaż… - tu pan doktor zamyślił się przez dłuższą chwilę, gdyż nie dalej jak wczoraj i dzisiaj omawiał niniejszą kwestią z zainteresowanymi osobami.

- Panie doktorze - odezwał się z kolei Stary Pisarz - czy wobec tego mleko, które, jak pan wie, uwielbiam (wymownie spojrzał na swój w połowie już pusty kubek mleka), może mnie nie obronić przed infekcją?

- No, nie wiem, na ból gardła i anginowe bóle moja nieboszczka matka zalecała dodanie do gorącego mleka sporej łyżki smalcu i miodu.

- I można to wypić - zadziwił się i obruszył z niesmakiem stary pisarz.

- Skoro moja matka piła i pomagało jej, to dlaczego nie?

Widać było, że stary pisarz pomimo tych zapewnień z wielką rezerwą odniósł się do pomysłu skalania swego ulubionego napoju smalcem i zaproponował nieco inne rozwiązanie, i to w momencie, kiedy to do stolika, przy którym siedziało czworo przyjaciół zbliżyła się kelnerka Edyta.

- Droga pani Edytko, zechciałaby nam pani służyć czterema kieliszkami przedniego koniaku?

A kiedy śliczne dziewczę ze zdziwieniem w krasnych oczętach przyjęło zamówienie (rzadki to i na kominie pisany przypadek, kiedy Stary Pisarz zamawia alkohol), Stary Pisarz dopowiedział:

- To dla naszej zdrowotności, pani Edytko.

Czy w takiej sytuacji przyjaciele mogli mu odmówić?

Dziewczyna kiwając głową, ulotniła się czym prędzej w stronę baru, a kiedy z trunkiem powróciła do stolika, pan doktor Koteńko ponownie zabrał głos:

- Drodzy państwo, żeby tak nawiązać do kwestii zdrowotnych oraz po części do tego rychłego przedstawienia, chciałem wam powiedzieć (ty wiesz, skarbie - zwrócił się do żony - ale i tak posłuchaj), że byłem wczoraj z wizytą u państwa Joanny i Piotra Kosmowskich w Ciżemkach.

- Stało się tam coś, stało? - energicznie zareagowała na słowa pana doktora Janeczka?

- Nic niekorzystnego. Odwiedziłem naszą przyszłą mamę, Joasię. W połowie lutego będzie rozwiązanie, a więc niezależnie od tego, że jest pod świetną opieką naszego pana ginekologa, nie zawadziło sprawdzić, czy przypadkiem nie cierpi z innych, pozamacierzyńskich chorób.

- Niechże pan opowiada, słuchamy - domagała się pani Szydełko.

- Otóż wszystko w należytym porządku. Apetyt jej dopisuje, ciążowe zachcianki miewa, a jakże, Piotr wokół niej skacze, też, chwała Bogu zdrów, bracia tych obojga szczęśliwą parę doglądają. A chciałbym również w tym miejscu dodać to, że te dwie studentki, które już w czerwcu bronić będą licencjacką pracę, właśnie egzaminy z ostatnich przedmiotów zdają i, jak mi się wydaje, akurat przed lub tuż po rozwiązaniu do państwa Kosmowskich na dłużej zjadą, odciążając pana Piotra od wielu zajęć, którym się obecnie poświęca.

- Tak pan mówi, doktorze. Oj coś mi się zdaje, że te panienki naprawdę zaczynają poważnie myśleć o pozostaniu w Ciżemkach przy Kosmowskich - rzekła pani Janeczka.

- To prawda. Ja się wprawdzie sam nie dopytywałem, ale pani Joasia mówiła mi coś o tym, że te panie - Beata i Zuzanna rozpatrują możliwość utworzenia w Ciżemkach… jak by to wyrazić… domu spokojnej starości dla zwierząt, głównie dla koni, choć nie tylko. Mówiono mi, że zamierzają na ten cel pozyskać jakieś unijne środki.

- To byłoby bardzo piękne - wtrącił Stary Pisarz - tyle że otworzyć tam? w Ciżemkach? Przecież one u Kosmowskich kątem zamieszkują.

- Myślę, że oni tam w czworo już tę sprawę przedyskutowali i kto wie, czy inicjatywa nie wyszła także z pana Piotra strony.

- A to i możliwe - dodała żona pana mecenasa. - W końcu nie od dzisiaj wiemy o tym, że Piotr i Joanna całe bogactwo świata znajdują w zwierzętach. Ludzkie sprawy schodzą u nich na plan dalszy.

- Tak pani sądzi? Możliwe - wyrzekł Stary Pisarz.

- Tyle że teraz, znaczy się, kiedy im się już to dzieciątko urodzi, ludzkie sprawy nabiorą również dodatkowej wartości - podsumowała pani Janeczka, po czym cała czwórka wypiła koniaczek za własne zdrowie i w intencji nienarodzonego jeszcze dziecka pani Joanny.

Przemądry los zechciał z kolei sprawić, aby w trakcie spijania przez przyjaciół zdrowotnego napoju do stolika, przy którym siedzieli, zbliżyła się Maria z widoczną brzemiennością swego łona. Na niezadane ustami pytanie, odpowiedziała bez zażenowania...

- W marcu, u mnie w marcu.

- Aleście się pięknie zgrały z sobą, ty i Joanna - zauważyła pani Janeczka.

- Także szczęścia chodzą parami - wyraził swoją opinię Stary Pisarz. - Co będzie?

Maria filuternie zabłysła oczami.

- Nie dowiadywałam się. Nie chciałam się dowiedzieć… bo i tak wiem…. będzie chłopak - odpowiedziała stanowczo.

- Też tak myślę, Marysiu, że będzie chłopak. Ale, ale… tak przy okazji… chciałbym zobaczyć, jak tam się miewa Róża. Przed wyjściem wpadnę do niej na górę.

I tak jak zapowiedział, pan doktor Koteńko zrobił: zajrzał do Różyczki, a znajdując ją w jak najlepszym zdrowiu, zszedł na dół do rozmawiającej z kelnerką Edytą żony, aby się mogli wspólnie udać do domu w ten mroźny, styczniowy wieczór.

[12.04.2023, Toruń]