Z ODDALI (18) KIERUNEK PIRENEJE

Wczoraj miałem dwa załadunki spod Paryża w Pireneje. W tym miejscu trzeba zaznaczyć, że miały one miejsce w miejscowościach położonych: pierwszy - na północny zachód centrum stolicy Francji, a drugi - na południowy wschód. Wynika z tego, że, aby dostać się na załadunek drugi musiałem przejechać przez Paryż.

Wiadomo, że w Paryżu bywają, i to często, korki, ale w tym przypadku zamknięto autostradę A15. Zanim zamknięto, z czterech pasów zrobiły się dwa, a z tych dwóch - jeden. To trochę bezsensowna robota, by nie powiedzieć głupia, bo przez 5 kilometrów auta człapały z prędkością 3 kilometrów na godzinę, a na unieruchomionych pasach nie dostrzegłem choćby jednego pracownika opartego na łopacie. Suma summarum 105-ciokilometrową trasę, jaka dzieliła oba załadunki przejechałem w cztery i pół godziny.

Ale fakt, że jadę w Pireneje, przesłonił „korkowe” niedogodności. Rzuciło mnie trasą przez Orleans, a przed nim, po raz nie wiem już który, minąłem cukrownię w Toury. Mam świra na punkcie cukrowni - to chyba zrozumiałe - pochodzę ze słodkiej, cukrowniczej rodziny - i w czasie kampanii, jeśli tylko zdarza mi się przejeżdżać obok cukrowni, zwalniam i otwieram okno auta, aby odetchnąć specyficznym zapachem wysłodek i melasy. Kocham te zapachy i klimaty, a że onegdaj chłopaków mieszkających w Dobrzelinie, gdzie kipiał parą słodki zakład, przezywano „melasiarzami”, to małe piwo - rewanżowaliśmy się Żychliniakom wołając na nich - „druciarze”, a to z tej racji, że żywicielką tego miasteczka był wielki zakład wytwarzający silniki elektryczne i transformatory. Dalej wjechałem w  Vierzon na dziesiątkę, udając się w stronę Chateauroux, Limoges i na Bordeaux, po czym odbiłem wyraźnie na południe, aby dostać się do pięknego Pau położonego w niskich atlantyckich Pirenejach.

W Pau byłem z rozładunkiem w samym centrum miasta, a i też przejeżdżałem przez nie, jadąc do Saragossy w Hiszpanii. Tym razem rzuciło mnie do budowanego w centrum KFC, a wiozłem pokaźnych rozmiarów, markowy, zabudowany zlew.

Rozładunek nastąpił przed dziewiątą rano, tak że byłem po trzech godzinach porządnego snu. Potem ruszyłem w wysokie Pireneje, jakieś 30-40 kilometry do granicy z Hiszpanią, do małej miejscowości Aucun, leżącej na wysokości około 850 metrów. Celem podróży był całkiem przyzwoity hotel, którego właścicielem był z kolei równie przyzwoity i sympatyczny Francuz, pan Fournier. Zawiozłem mu pół samochodu materacy. Zabawne, że chciał mnie ugościć piwem albo winem - skończyło się na wodzie z sokiem, schłodzoną kawałkami lodu.

Pireneje spodobały mi się od pierwszej chwili, gdy je zobaczyłem, a tak w ogóle, to nie wiem dlaczego - niby podobne do Tatr, Bieszczad i Beskidów, tylko znacznie przewyższające nasze Karpaty obszarem; niby widok Alp zachwyca, to jednak Pireneje stawiam na pierwszym miejscu. Po pierwsze - mnóstwo zieleni, a obecnie cudownie kwitnące akacje i bezkres łąk ufarbowanych na żółto przez kwiaty; po drugie - ostępów dzikich tu nie brakuje, ludzi niewiele, a drogi raczej wąskie, z krótkimi ale bardzo stromymi podjazdami i równie ostrymi zjazdami; po trzecie - jest to raczej biedny region Francji, biedny i trochę zaniedbany, ale jeśli wjedzie się do większej wioski alb do miasteczka, to żyć, nie umierać - domy w kamieniu, kafejki i restauracje, solidne bryły kościołów, potężne platany, jakiś ład i porządek, maksymalne wykorzystanie przestrzeni; po czwarte - kiedy się jedzie wysoko położoną drogą i spogląda w stronę najwyższych gór (te graniczą z Hiszpanią), widzi się cztery albo pięć warstw wzgórz i łańcuchów górskich - za najniższymi wzniesieniami jest dolina, za nią wzniesienia wyższe, znów kotlina, i kolejne pasmo, a za nim kolejne, aż w końcu na krańcu horyzontu bieleją ostre, spiczaste szczyty.

Pierwszy z kolei raz przejeżdżałem przez samo centrum francuskiej Częstochowy - Loudres. Widziałem to sanktuarium i początkowo miałem zamiar, po rozładunku, do którego miałem 12 kilometrów, zajechać i obejrzeć to miejsce, ale sobie pomyślałem, że mając już zaplanowany na jutro ładunek w Lannemezan, będę przejeżdżał obok innych świątyni, i w nich, podobnie jak w Loudres jest Bóg, a więc jaka to dla mnie strata?

A jutro mam kurs do samego centrum Paryża.

[17.05.2018, Lannemezan, Hautes Pyrenees, we Francji]