POCZĄTEK URLOPU

A jednak udało mi się przyjechać na czas i wyjechać na urlop, nie wiem, czy zasłużony, w polskie góry, tym razem na zachód od Zakopanego do Witowa.

Trasa przebiegła właściwie bez przeszkód, choć przedłużała się, a to z tej racji, że dwie czworonożne pasażerki musiały mieć trochę wolnego czasu na wodę i załatwienie niezbędnych potrzeb podczas tej długiej podróży.

Okazało się, że młodsza Masza, choć wyjechała z nami po raz pierwszy na tak daleką wycieczkę, zachowywała się należycie, dzieląc czas podróży pomiędzy obserwowanie przejeżdżających za oknem samochodów a sen. Starsza i wydawałoby się doświadczona w tego typu wojażach Adelka, co i rusz skomlała, chcąc koniecznie zasiąść na kolanach żony.

Z punktu widzenia siedzącego za kierownicą droga w stronę Zakopanego uświadomiła mi, że naszym rodzimym kierowcom (zdaje się, że niedzielnym) daleko do sprawności tych z zachodu. Kilka przynajmniej stłuczek w dobrych warunkach atmosferycznych źle świadczy o kulturze ich jazdy oraz jest efektem nieprzestrzegania przepisów.

Do Witowa dotarliśmy jeszcze przed zachodem słońca. Mamy do dyspozycji cały drewniany, znakomicie wyposażony domek. Tylko podziwiać kunszt góralskich cieśli, którzy z drzewa (głównie świerkowego) potrafią stworzyć budowlę nie dość, że praktyczną, to w dodatku oddającą w pełni estetykę tworzywa z jakiego powstała.

Wokół Zakopanego pochmurnie, ale ciepło, spadł nawet niewielki deszcz, ale też wyjrzało słońce. Noc z kolei chłodna jak to w górach. Pieski biegają po trawniku: Masza zaciekle gania za piłką; spokojniejsza Adelka preferuje zabawy w „przeciąganie się” pluszową zabawką, apetyt nam dopisuje, oby tylko zdrowie dopisało nam wszystkim.  

[09.07.2018, Witów, Nowy Sącz]