Jak nie zachwyca, skoro zachwyca. Zwłaszcza późny Gauguin. Osobliwą , jasną, sympatyczną barwą, egzotyczną i niezwykłą tematyką, prostotą i wyjątkowością.
Dla mnie to ulubione, optymistyczne malarstwo (wciąż mowa o późniejszych pracach), znudzone impresjonizmem i dające zew prymitywizmowi, którego siła tkwi między innymi w szczerości wypowiedzi i niezwykłości wizji innego, prywatnego świata podarowanemu odbiorcy w pełni słonecznych, pastelowych barw, niosących spokój i kontemplację.
Poniżej link do prezentacji wielu, jedynych w swoim rodzaju prac Paula Gauguin'a. Zalecam obejrzenie wszystkim pragnącym odseparować się na chwilę od szarej i brudnej rzeczywistości.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz