KARTKA Z KALENDARZA - 12.06.2023

 

Kartka z kalendarza na dzień 12 czerwca 2023 roku

Poniedziałek

Imieniny dzisiaj obchodzą: Jan, Mieczysława, Onufry oraz Antoni, Antonina, Bazylides, Bernard, Bolesław, Celestyna, Czesław, Czesława, Cyryn, Cyryna, Gwido, Gwidon, Janina, Jarogniew, Jarogniewa, Kacper, Kasper, Kazimierz, Leon, Leona, Mieczysław, Nabor, Nabur, Narcyz, Nazariusz, Nazary, Olimpiusz, Placyd, Przybyrad, Stefan, Tadea, Władysław, Władysława, Włodzimierz, Wyszemir, Zygmunt

Przysłowie na dziś:

„Czerwiec nosi dni gorące, kosa dzwoni już na łące”

Słońce

Świt: 03:23

Wsch. Sł.: 04:12

Zenit: 12:35

Zach. Sł.: 20:58

Zmierzch: 21:48

Cytat dnia:

„Każdy ra­nek da­je szansę na to, by wie­czo­rem móc po­wie­dzieć:

to był szczęśli­wy dzień”. - Małgorzata Stolarska

Tego dnia zmarł w 1878 roku w Nowym Jorku William Cullen Bryant – amerykański poeta. [ur. 3 listopada 1794 roku w Cummington]

Poniżej w przekładzie Antoniego Lange wiersz poety…

MOGIŁA

A kiedy ja umrę — niech moi druhowie

Nie płaczą nademną cmentarnie:

Ja nie chcę kamieni za grobu wezgłowie,

Lecz wioski mej kocham ja darnie.

Więc niech mię położą śród gaju — za łąką,

Niech kwiaty zasadzą i zioła,

Niech kurhan ubiorą zieleni obsłonką!

Ja spałbym, czuwając: świeciłoby słonko

I kwiatom złociłoby czoła.

Przez długie, przez długie godziny tam w lecie

Słoneczne promienie-by lśniły,

A trawa zielona i krzewy, i kwiecie

W przecudnychby farbach wschodziły.

Ptaszęta gniazdeczko tam wiłyby sobie,

Miłosną śpiewałyby pieśń na mym grobie

I motyl-by fruwał wesoły.

I słychaćby było o rannej tam dobie

Kolibry-dyamety i pszczoły!

W południa gorące radosne okrzyki

Od wioski płynęłyby echem:

Wieczorem dziewczęta przy dźwiękach muzyki

Śpiewałyby pieśni ze śmiechem.

W północy, przy blasku miesięcznych promieni,

Ująwszy swe dłonie, młodzi narzeczeni

Kroczyliby nad mą mogiłą!

I gdyby się spełnił mój sen — u przedsieni

Mej trumny-by smutków nie było!

Ach, wiem ja, że nicbym nie widział w swej trumnie

Z tych cudów, co budzi żar lata:

Że blask jego nieba nie spływałby ku mnie,

Ni jego muzyka skrzydlata.

Lecz jeśliby przyszli na senne me kiry

Druhowie, by płakać zagasłej mej liry —

Nie wrócą do domu z pośpiechem:

Bo kwiaty — a pieśni, promienie — zefiry

Wstrzymają ich słodkim oddechem.

Bo wszystko to, wszystko w wzruszonem ich łonie

Obudzi myśl o tem, co było,

I o tym, co dzielić nie może po zgonie

Radości — pod własną mogiłą,

Którego dział wszystek przepychów korony,

Słonecznie zdobiącej te niwy —

Jest tylko to jedno: że grób ma zielony!

I raz jeszcze chcieliby pieśni mej tony

I głos jeszcze słyszeć mój żywy!

[12.06.2023, Toruń]