Kultura weimarska to rozwój sztuki i nauki, który miał miejsce w Niemczech w okresie Republiki Weimarskiej, a ten ostatni w okresie międzywojennym między klęską Niemiec w I wojnie światowej w 1918 roku a dojściem Hitlera do władzy w 1933 roku. [ 1 ] Berlin w latach 20. XX wieku stanowił gorączkowe centrum kultury weimarskiej.
Niemcy, a w szczególności Berlin, były żyznym gruntem dla intelektualistów, artystów i innowatorów z wielu dziedzin w latach Republiki Weimarskiej. Środowisko społeczne było chaotyczne, a polityka pełna pasji. Niemieckie wydziały uniwersyteckie stały się powszechnie otwarte dla żydowskich uczonych w 1918 roku. Wiodącymi żydowskimi intelektualistami na wydziałach uniwersyteckich byli fizyk Albert Einstein; socjologowie Karl Mannheim, Erich Fromm, Theodor Adorno, Max Horkheimer i Herbert Marcuse ; filozofowie Ernst Cassirer i Edmund Husserl; teoretycy polityczni Arthur Rosenberg i Gustav Meyer ; i wielu innych. Dziewięciu obywateli niemieckich otrzymało Nagrodę Nobla w czasie Republiki Weimarskiej, pięciu z nich było żydowskimi naukowcami, w tym dwóch w dziedzinie medycyny. Żydowscy intelektualiści i kreatywni profesjonaliści byli jednymi z wybitnych postaci w wielu dziedzinach kultury weimarskiej.
Wraz z rozwojem nazizmu i dojściem do władzy Adolfa Hitlera w 1933 roku, wielu niemieckich intelektualistów i osobistości kultury, zarówno żydowskich, jak i nieżydowskich, uciekło z Niemiec do Stanów Zjednoczonych Wielkiej Brytanii i innych części świata.
[wg. Wikipedii]
1. Irma Stern ( Niemcy) 1894-1966)
Three Swazi Sisters, 1925
Irma Stern Museum, Cape Town
2. Max Beckmann (Niemcy, 1884-1950)
Portrait of Carl Couple,
1918. Städel Museum.
3. Ernst Ludwig Kirchner (Niemcy, 1880-1938)
Portret Willa Grohmanna, duży, 1924.
Drzeworyt,
Will Grohmann (1887-1968) był niemieckim krytykiem i historykiem sztuki specjalizującym się w niemieckim ekspresjonizmie i sztuce abstrakcyjnej. Był znany jako "ojciec chrzestny modernizmu".
4.
Rudolf Schlichter (Niemcy 1890-1955)
Szykowne kobiety.
1924.
Akwarela i tusz indyjski na kalce kreślarskiej.
5. Otto Nagel (Niemcy, 1894-1967)
Berliner Humboldthain, 1919.
Olej na karcie,
6. George Grosz (Niemcy 1893 - 1959)
Pogrzeb trzeciej klasy, 1930
akwarela i tusz na papierze
7. Gabriele Münter (Niemcy, 1877-1962)
Pani pisząca w fotelu, 1929,
8. Josef Eberz (Niemcy, 1880-1942)
Naga kobieta i dwóch mężczyzn na wsi, 1920 r.
Josef Eberz był niemieckim malarzem, grafikiem, ilustratorem i projektantem mozaik.
W czasach nazistowskich Eberz był uważany za artystę „zdegenerowanego”; miał trudności z wystawianiem, zwłaszcza że Nowa Secesja Monachijska została rozwiązana.
[14.07.2025, Toruń]
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz