POEZJA (51) JAROSŁAW IWASZKIEWICZ - SMUTNE LATO

 

Edward Cucuel

"Dwie siedzące dziewczyny nad jeziorem Starnberg"

Jarosław Iwaszkiewicz  -  Smutne lato

I

Kraty liści, ranek

Tak cicho się śmieje,

Przejdę przez podwórze,

Słońce mnie ogrzeje.

W polu żniwa szumnie

Toczą pstrą obręczą,

A wozy na gumnie

Zajeżdżając brzęczą.

Siano pozwożono,

Już pachnie w stodole,

W słonecznym promieniu

Wychodzę na pole.

Na stawie błękitno,

Jak w oczach mej córki,

Płyną kurki, kaczki,

Białopióre nurki.

Przeminęły dzwonki,

Przeminą stokrotki,

Powtarzam półszeptem

Piosenki i zwrotki.

Ale wszystko razem

Jedną myśl zawiera,

Że mi się twój obraz

Już w oczach zaciera.

II

Czeszę włosy trawy

Rękami obiema,

Czekam twego listu,

Choć wiem, że go nie ma,

Jedna jasna kartka

Białego papieru

Bruka się na końcu

Leśnego szpaleru.

Niepotrzebne listy

Wyrzucają ludzie,

Ja o niemożliwym

Wciąż rozmyślam cudzie.

Na trawę zieloną,

Opłukaną rosą,

Nie wyrzucę listu,

Bo go nie przyniosą.

III

Dzisiaj przez upały

Przeszły lekkie dreszcze,

Nie chcę myśleć jeszcze:

Lato się złamało.

Znów się zaniebieszczy

Jak sierpniowe niebo.

Myśleć nie potrzeba,

Że nadejdą deszcze.

Wrzosy już liliowe

Jak obłoki spadły -

I listek pobladły

Opada na głowę.

Zielone leszczyny

Mają już orzeszki,

Poczekaj troszeczki -

Znów się zobaczymy.

[29.12.2023, Toruń]