DZIEŃ WIELKIEJ RYBY
https://www.cda.pl/video/18776772cd
Rok produkcji: 1996
Premiera: 1997. 05. 29
Lokacje: Męćmierz, okolice Wilkowa, Końskowola (kościół Św. Anny), Wisła w rejonie Kazimierza Dolnego, Wąwolnica, Klementowice (stacja PKP), Wyspa Krowia na Wiśle pod wsią Podgórz.
Zgodnie z pierwotnym zamysłem reżysera "Dzień wielkiej ryby" miał nosić tytuł "Po latach". Miał też być filmem "o przemijaniu i o tym, co trwa, czyli o uczuciu, które pozostaje na zawsze własnością zakochanych, mimo mijających lat". W końcowej fazie realizacji tytuł się zmienił, nie zmieniła się zaś treść. Zgodnie z duchem prozy Kornela Filipowicza, na podstawie której powstał scenariusz, utwór Andrzeja Barańskiego pozostał poruszającym zapisem daremności ludzkich wysiłków w celu zatrzymania biegu czasu i oszukania natury. Ta ostatnia bowiem, a zwłaszcza świat przyrody, pejzaż "intensywnie wkracza w życie ludzi, w ich psychikę". Słowa Barańskiego znajdują odzwierciedlenie w filmie.
Jan, mężczyzna w średnim wieku, po trzydziestu latach nieobecności przyjeżdża do miasteczka, w którym niegdyś bywał częstym gościem. Jako zapalony wędkarz wpadał tutaj na ryby. Teraz również przyjechał z wędkarskim ekwipunkiem, lecz to nie nadzieja udanego połowu sprawiła, że wrócił. Trzydzieści lat temu poznał tutaj Irenę - dziewczynę, która mogła odmienić jego życie. On jednak nie pozwolił na to. Dlaczego rozbił ich i tak kruchy związek? Nieśmiałość? Lęk przed wielką miłością? Brak doświadczenia w zdobywaniu kobiety? Miał przecież tylko osiemnaście lat, ale miał też i wzajemność Ireny. Więc dlaczego? Teraz, po latach Jan wie, że Irena mogła być najważniejszą osobą w jego życiu. Wie również, że już nigdy nią nie będzie. W odruchu buntu przeciwko nieubłagalności przemijania podejmuje wysiłek przekraczający jego siły. Niczym daleki krewny słynnego bohatera opowiadania Hemingwaya, łapie na wędkę ogromną rybę. Jej wydobycie na brzeg graniczy z cudem. Mężczyzna jednak nie zamierza zrezygnować.
[źródło: https://www.filmpolski.pl].
Wspaniały film poruszający kto wie, czy nie najbardziej bliski mi obecnie motyw przemijana, wspomnień, w których nie brak niezrealizowanych marzeń, często takich, za które sami jesteśmy odpowiedzialni – nie potrafiliśmy bowiem w pewnym momencie swego życia zaryzykować i zerwać z gnuśnym światem dawnej rzeczywistości, i życie przeszło nam koło nosa.
Film bardzo typowy dla twórczości Andrzeja Barańczaka – swoisty nastrój, przyroda i sceneria lat sześćdziesiątych, prosty język uczuć, nostalgia i tajemnica.
Reżyseria - Andrzej Barański
Scenariusz - Andrzej Barański
Zdjęcia - Krzysztof Ptak
Muzyka - Henryk Kuźniak
Obsada aktorska
Jan Peszek - Jan
Joanna Brodzik - Irena
Jan Wieczorkowski - Jan w młodości
Beata Tyszkiewicz - mecenasowa Zofia
Anna Majcher - recepcjonistka w hotelu, żona "Prezesa"
Artur Barciś - kolejarz, hodowca kwiatów
Jan Frycz - "Prezes"
Roman Kłosowski - teść "Prezesa"
Władysław Kowalski - mąż Ireny
Edward Kusztal - kłusownik
Paweł Nowisz - Artur, znajomy Jana z młodości
Bogusław Sochnacki - ksiądz
Marek Walczewski - mecenas
Leszek Zduń - Emil, kolega Jana
Irena Burawska - staruszka mieszkajiąca naprzeciwko hotelu
Alicja Wolska-Piesiewicz - Irena w teraźniejszości
Jerzy Cnota - wędkarz
Jerzy Bielenia - staruszek mieszkający naprzeciwko hotelu
Martyna Dłużniewska - córka mecenasa
Aleksandra Woźniak - córka mecenasa
Jarosław Gruda - wędkarz nad rzeką
Jerzy Rogalski - wędkarz nad rzeką
Gizella Bortel - kioskarka Czesia
Ryszard Chlebuś - właściciel restauracji
Mirosław Kowalczyk - kochanek żony "Prezesa"
Monika Sołubianka - bileterka na stacji
[24.04.2025, Toruń]
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz