Georges-Pierre Seurat (1859 - 891) był francuskim postimpresjonistą, malarzem i rysowniem. Jest znany z innowacyjnego wykorzystania środków rysunkowych i opracowania techniki malarskiej - pointylizmu*. Na osobowość artystyczną Seurata składały się cechy, które zwykle są przeciwstawne i nie do pogodzenia: z jednej strony jego skrajna i delikatna wrażliwość; z drugiej zamiłowanie do logicznej abstrakcji i niemal matematyczna precyzja umysłu. Jego wielkoformatowe dzieło „Niedzielne popołudnie na wyspie La Grande Jatte” (1884–1886) zmieniło kierunek sztuki współczesnej, zapoczątkowując neoimpresjonizm, i jest jedną z ikon malarstwa końca XIX wieku.
Seurat urodził się 2 grudnia 1859 roku w Paryżu, przy rue de Bondy 60 (obecnie rue René Boulanger). Rodzina Seuratów przeniosła się pod numer 136 boulevard de Magenta (obecnie 110 boulevard de Magenta) w 1862 lub 1863 roku. Jego ojciec, Antoine Chrysostome Seurat, pochodzący z Szampanii, był byłym urzędnikiem prawnym, który wzbogacił się na spekulacji na rynku nieruchomości, a jego matka, Ernestine Faivre pochodziła z Paryża. Georges miał brata Émile Augustina i siostrę Marie-Berthe, oboje starsi. Jego ojciec mieszkał w Le Raincy i raz w tygodniu odwiedzał żonę i dzieci przy bulwarze de Magenta.
Georges Seurat najpierw studiował sztukę w École Municipale de Sculpture et Dessin, niedaleko jego rodzinnego domu przy bulwarze Magenta, prowadzonej przez rzeźbiarza Justina Lequiena. W 1878 roku przeniósł się do École des Beaux-Artsgdzie uczył się u Henriego Lehmanna i odbywał konwencjonalne szkolenie akademickie, czerpiąc inspirację z odlewów rzeźb antycznych i kopiując rysunki dawnych mistrzów. Badania Seurata zaowocowały przemyślaną i płodną teorią kontrastów: teorią, która później była charakterystyczna dla jego twórczości. Jego formalna edukacja artystyczna dobiegła końca w listopadzie 1879 roku, kiedy opuścił École des Beaux-Arts i odbył roczną służbę wojskową.
Po roku spędzonym w Akademii Wojskowej w Brest wrócił do Paryża, gdzie dzielił pracownię ze swoim przyjacielem Aman-Jeanem, wynajmując jednocześnie małe mieszkanie przy rue de Chabrol 16. Przez kolejne dwa lata pracował nad opanowaniem sztuki rysunku monochromatycznego. Jego pierwszą pracą wystawioną na Salonie w 1883 roku był rysunek Amana-Jeana wykonany kredką Conté.
Rok 1883 spędził pracując nad swoim pierwszym dużym obrazem – dużym płótnem zatytułowanym „Kąpiący się w Asnières”, monumentalnym dziełem przedstawiającym młodych mężczyzn odpoczywających nad Sekwaną na robotniczych przedmieściach Paryża. Choć w użyciu koloru i jasnych tonów wywarł wpływ impresjonizm, obraz o gładkich, uproszczonych fakturach i starannie zarysowanych, raczej rzeźbiarskich postaciach, pokazuje ciągły wpływ jego neoklasycznego wykształcenia.
* pointylizm - neoimpresjonistyczna technika kształtowania formy obrazu, polegająca na budowaniu kompozycji obrazu poprzez zapełnianie gęsto rozmieszczonymi, różnobarwnymi punktami i kreskami kładzionymi na płótno czubkiem pędzla. Te punkty i kreski, oglądane z odpowiedniego, uzależnionego od ich wielkości oddalenia, zlewają się w jedno, tworząc obraz.
1. Końcowe studium kąpieli w Asnieres
2. Kąpiący się na siedząco
3. Matka artysty
4. La Grande Jatte
5. Lucerna, St. Denis
6. Pokaz cyrkowy
7. Modelki
8. Wieża Eiffla
[25.02.2024, Toruń]
Niektóre obrazy wyglądają, jakby zrobiono je w programie graficznym...
OdpowiedzUsuń