Bywały czasy, kiedy poeta to był,
kolokwialnie mówiąc, ktoś. I nie dotyczy to poetów salonów, którzy, nota bene, w owych salonach nie czuli się najpiękniej i, tak jak Norwid, popadli w niełaskę zapomnienia. Chodzi tu o czasy możliwie najwspółcześniejsze i o poetów ulicy, czerpiących natchnienie ze codziennych spotkań z rzeczywistością. U nas najpełniej tę bliskość powszedniości kumulowali w sobie Skamandryci.
W Rosji natomiast niekochany dzisiaj i niesłuszny, choć genialnie utalentowany Majakowski ulicznym pędem rewolucji zajeżdżał kobyłę historii. Tamże, chłopskie, porzucone dziecię, Sierioża Jesienin, dotknięty boskim skrzydłem Pegaza, tworzył poezję niezwykłą, grzmiącą obrazem niezwykłym, choć prostą i w język powszedni bogatą.
Anektuję więc tego ostatniego a pierwszego dla mnie, fragment "Spowiedzi chuligana"
"Nie każdy mógł się wysłowić
Nie każdemu dane jest jabłkiem
Spadać na cudze kolana.
Oto jest największa na świecie
spowiedź –
Spowiedź ostatniego chuligana.
Ja umyślnie się nigdy nie czeszę
I głowę noszę w wietrze
rozchwianą, jak świeca.
Waszych dusz bezsilną jesień
Przyjemnie mi w ciemnościach wam
oświecić.
Przyjemnie mi, kiedy przekleństwa
kamień
Dosięga mnie jak grad i chce mnie
zwalić z nóg.
Ja tylko mocniej ściskam znów
rękami
Rozkołysanych włosów moich stóg.
Jak dobrze wtedy wspomnieć tak
ukradkiem
Zarosły staw i dni dzieciństwa
pierwsze,
Że gdzieś w dalekiej wsi są
ojciec mój i matka,
Co mają gdzieś najlepsze moje
wiersze.
Dla których drogim był jak pole i
łan,
Jak wietrzyk, co od pól
wiosennych rankiem mży,
Oni by przyszli zadźgać was
widłami
Za każdy wasz rzucony we mnie
krzyk.
Biedni, biedni wieśniacy!
Już na pownoście nic nie urośli,
Zawsze jeszcze ryjecie się w
ziemi jak krety.
O, gdybyście zrozumieli,
Że syn wasz jest w Rosji
Największym poetą! (...)"
Zaczytywałam się w młodości poezją Jesienina... Dzięki za przypomnienie!
OdpowiedzUsuń... bo też i jest to poezja niezwykła. Nie wiem jak Jesienin tworzył swoje wiersze, lecz efekt jest taki, że czuje się zdumiewającą lekkość i energię, a nadto szczerość (także w dalszej, nie przytoczonej części wiersza)
OdpowiedzUsuń