MAŁE IMPROWIZACJE (2) MÓZG I PAMIĘĆ

 

I nie mogę sobie przypomnieć tego miejsca, nazwy miejscowości, w której mieściło się „pave”; tam po lewej stronie jadąc od Paryża był jakiś pałac, a w zasadzie park z niewidocznym od drogi pałacem. Pamiętam, że tam trzeba było zwolnić do pięćdziesięciu, może do czterdziestu, choć fotoradaru nie było, więc zwalniałem, lecz przypomnieć sobie tego miejsca na mapie nie mogę.

• Chateau de la Ferté Saint Aubin od strony drogi

Natomiast pamiętam inną miejscowość o nazwie Ferté-Saint-Aubin na szlaku Orlean - Vierzon, gdzie mieści się piękny zamek o nazwie Chateau de la Ferté Saint Aubin. Ileż to razy chciałem tutaj przystanąć, lecz nie miałem jak i gdzie – zbyt wielu turystów i niewielka możliwość zaparkowania małej ciężarówki.

• z lotu ptaka ten sam zamek

Nie wiem na jakiej zasadzie to działa; moja pamięć na przykład przyszpiliła się do obecności w środkowym pokoju, tak, w środkowym, bo mieliśmy trzy, „przechodnie”, i w tym środkowym stała serwantka, w mahoniu, zawsze wypolerowana, a ja przed nią, chłopiec z jasnymi kręconymi włosami trzymający kryształowe naczynie, o, właśnie takie; w nim cukierki, mogły to być czyjeś imieniny, bo urodzin u nas nie obchodzono, więc stoję z tym kryształowym naczyniem z zamiarem poczęstowania kogoś i wtedy zrobiono mi zdjęcie – kto i dlaczego nie wiem, ale pamiętam ten moment, ten szczegół z dzieciństwa.

• niemal identyczny kryształ

To nie tak, że pamiętam tylko najdawniejsze fakty, pamiętam wiele późniejszych wydarzeń i tych sprzed paru dni, ale w szarej masie komórek mózgowych odcisnęły się szczególnie wyraziście te dawniejsze. O to należy zapytać specjalistów.

Podczas jazdy z Paryża do Orleanu i w drugą stronę dojeżdżałem do urokliwego miasteczka Nemours. Dobijając do centrum, dojeżdżało się do starego, dwustuletniego mostu i skręcało się na ten most w lewo, ale czy jadąc w stronę Paryża, czy w stronę Orleanu, nie pamiętałem nigdy i nie pamiętam dzisiaj. Moja głowa spotyka się często z takimi przypadkami. Dajmy na to - prawdziwe rozwiązanie to „niebieski w prawo”, „żółty w lewo”, a po godzinie zastanawiam się, czy przypadkiem to „w prawo” nie powinno być kojarzone z „żółtym”. Ciekawe, że mając więcej możliwości wyboru, nie popełniam już błędów. Mój mózg jest dla mnie tajemnicą.

• za jakieś 10 metrów na skrzyżowaniu skręca się w lewo na most. Bóg jeden wie, czy podążam tym mostem w stronę Paryża czy Orleanu...

Dałbym sobie głowę uciąć, że będąc dzieckiem piłem „zbożowe” kakao. Piłem też naturalne: Wawelu, Goplany czy Wedla, ale utkwiło mi w pamięci to „zbożowe”, pakowane w torebki wielkości opakowania budyniu; było jaśniejsze od naturalnego i miało nieco inny smak, tak jak kawa zbożowa różni się smakiem od prawdziwej kawy. Smak „zbożowego” kakaa (prawdopodobnie była to jakaś mieszanka) utkwił mi w jakiejś szarej komórce mózgowej… chyba na całe życie.

[20.03.2021, Toruń]