MAŁE IMPROWIZACJE (12) LEKCJA MALARSTWA

 

• Józef Mehoffer - "Ogród magiczny"

    Zaryzykował i z samego rana poszedł do gabinetu Nenckiego.

- Panie dyrektorze kochany, tak śliczny dzień się zapowiada. Chciałbym z drugą klasą spędzić go w ogrodzie. Zabiorę dwie godziny rodzimemu językowi i fizyce.

- Czy był pan u wykładowców? Pytał o zgodę?

        W szkole panował zwyczaj uzgadniania niektórych spraw przed tym, jak znajdą one swoje rozstrzygnięcie w gabinecie Nenckiego. Zazwyczaj uzgodnione postanowienia spotykały się z akceptacją dyrektora, aczkolwiek w tym konkretnym przypadku należało jeszcze znaleźć odpowiedni termin dla zajęć z przedmiotów, które utraciły pierwszeństwo na rzecz sztuki.

- Oczywiście. Uzgodniliśmy, kiedy mam oddać te dwie godziny.

    Tu wręczył Nenckiemu kartkę z informacją o zamianie zajęć napisaną przez znanego z umiejętności kaligraficznego pisania, pana profesora Małeckiego.

• Stanisław Masłowski - "Ule"

- Przyjmuję. Ale niech mi pan powie, panie Hopfer, co powodowało panem, aby ten akurat dzień poświęcić malarstwu, a do tego udać się do ogrodu, kiedy jeszcze nie poczyniono w nim należytych wiosennych prac porządkowych? Gdyby zgłosił pan chęć pójścia z młodzieżą do ogrodu, uprzedziłbym pański zamiar, wysyłając tam wcześniej młodzież pod okiem pracowników szkolnych, aby zaprowadzili porządek... pan rozumie, kwietniowa aura nie była nam przychylna, te deszcze spowodowały liczne podtopienia i dopiero teraz można suchą stopą przejść po ogrodowych alejkach. 

• Jan Stanisławski - "Ule"

    Renoir - takiego przydomka doczekał się artysta malarz Hopfer wysłuchał jeszcze kilkunastu zdań dyrektora, a w międzyczasie sekretarz szkoły przyniosła filiżanki z kawą; wysłuchał i po pierwszym łyku zdobył się na odpowiedź:

- Panie dyrektorze kochany, chyba nie ma można wybrać lepszej pory dnia nad tą, jaką jest samo południe, rozumie pan, gdy słońce niemal w zenicie... tyle światła... ile światło znaczy dla malarza, nie tylko każdy pejzażysta wie... poczynają kwitnąć pierwsze wiśnie, nie mówiąc już o żółtym dywanie mniszka, o stokrotkach zazdroszczących słońcu promieni, stokrotek rozsiadłych wokół silnych pni jabłoni i grusz... pamięta pan? Na skraju ogrodu w zeszłym roku rozsypano... mówiło się przez nieuwagę, ziarna rzepaku, gołębie nie zdołały ich wyzbierać, więc dzisiaj, widziałem, szedłem nieopodal, żółci się nasz rzepak kochany... . A w żadnym wypadku niechże nie porządkuje pan ogrodu właśnie teraz, kiedy barw tyle, wszelkiego kwiecia dostatek.

• Julian Fałat - "Nieśwież"

    Tuż przed dwunastą rozpoczęła się "sztuka w ogrodzie". Przyniesiono sztalugi, palety, pędzle, farby olejne i akwarelowe, szkicowniki, kredy i węgle, tudzież stoliki i siedliska, także koce. Zabrano się do dzieł tworzenia i chociaż wcale nie tak mała grupa młodzież do talentu artystycznego się nie przyznawała, Renoir uspokajał, doradzał, podpowiadał i wpadał w zachwyt nad każdym pociągnięciem pędzla.

• Leon Wyczółkowski - "Rybacy" lub "Połów raków"

    Nareszcie i polonistka pani Zofia wpłynęła do ogrodu jakby była nimfą z pobliskiego wodnego oczka, jeziorka, z którego szczyciła się szkoła, jeziorka, w którym, jak powszechnie wiadomo, pluskają się właśnie nimfy.

    Czy pani Zofia była jedną z nich, odgadnąć trudno - teraz skupiała całą swoją uwagę na warsztatach malarskich, a pan Hopfer ujrzawszy panią profesor za sobą, na chwilę odszedł od swych podopiecznych i wszczął z panią Zofią rozmowę na temat sztuk wszelakich.

[28.04.2021, Toruń]