ZAPISKI Z CZASÓW DYKTATURY (356- 357) DYLAN THOMAS. ONI TO ROBIĄ NAPRAWDĘ

356.

Krótka notka biograficzna odnośnie autora zamieszczonego poniżej wiersza. Podaję za wikipedią.

Dylan Marlais Thomas (ur. 27 października 1914 w Swansea; zm. 9 listopada 1953 w Nowym Jorku) – walijski poeta i pisarz.

"Urodził się w Swansea w południowej Walii jako syn córki rolnika, Florence Williams i nauczyciela literatury angielskiej, Davida Johna Thomasa. Miał starszą o 8 lat siostrę, Nancy. Ojciec czytywał mu poezję m.in. Shakespeare'a co doprowadziło do umocnienia zamiłowania poety do twórczości: Edgara Allana Poe, W. B. Yeatsa oraz Gerarda Manley Hopkinsa. Jako czteroletni chłopiec recytował fragmenty dzieł Shakespeare’a, a w wieku lat ośmiu pisał już własne wiersze.

Fern Hill

 Now as I was young and easy under the apple boughs

About the lilting house and happy as the grass was green,

The night above the dingle starry,

Time let me hail and climb

Golden in the heydays of his eyes,

And honoured among wagons I was prince of the apple towns

And once below a time I lordly had the trees and leaves

Trail with daisies and barley

Down the rivers of the windfall light.

And as I was green and carefree, famous among the barns

About the happy yard and singing as the farm was home,

In the sun that is young once only,

Time let me play and be

Golden in the mercy of his means,

And green and golden I was huntsman and herdsman, the calves

Sang to my horn, the foxes on the hills barked clear and

cold,

And the sabbath rang slowly

In the pebbles of the holy streams.

All the sun long it was running, it was lovely, the hay

Fields high as the house, the tunes from the chimneys, it was

air

And playing, lovely and watery

And fire green as grass.

And nightly under the simple stars

As I rode to sleep the owls were bearing the farm away,

All the moon long I heard, blessed among stables, the

nightjars

Flying with the ricks, and the horses

Flashing into the dark.

And then to awake, and the farm, like a wanderer white

With the dew, come back, the cock on his shoulder: it was all

Shining, it was Adam and maiden,

The sky gathered again

And the sun grew round that very day.

So it must have been after the birth of the simple light

In the first, spinning place, the spellbound horses walking

warm

Out of the whinnying green stable

On to the fields of praise.

And honoured among foxes and pheasants by the gay house

Under the new made clouds and happy as the heart was long,

In the sun born over and over,

I ran my heedless ways,

My wishes raced through the house high hay

And nothing I cared, at my sky blue trades, that time allows

In all his tuneful turning so few and such morning songs

Before the children green and golden

Follow him out of grace.

Nothing I cared, in the lamb white days, that time would

take me

Up to the swallow thronged loft by the shadow of my hand,

In the moon that is always rising,

Nor that riding to sleep

I should hear him fly with the high fields

And wake to the farm forever fled from the childless land.

Oh as I was young and easy in the mercy of his means,

Time held me green and dying

Though I sang in my chains like the sea.

Tłumaczenie pierwszej strofy mogłoby wyglądać tak:

Teraz, gdy byłem młody i swobodny pod konarami jabłoni

W samotnym i szczęśliwym domu, gdy trawa była zielona,

Nad rozgwieżdżonym niebem gwiazd,

Czasie, pozwól mi zawołać i wspiąć się

Złotym w rozkwicie oczu,

I zaszczycony pośród wozów byłem księciem miast jabłoniowych

I kiedyś, panie, miałem drzewa i liście

Szlak ze stokrotkami i jęczmieniem

Płynął w dół rzek lekki owoc strącony przez wiatr.

357.

Kilka, no może kilkanaście dni temu, usłyszałem, że mojemu świętej pamięci ojcu odbiera się jego dzień, a był to dzień dla niego ważny przede wszystkim z tego powodu, że 23 czerwca urodziła mu się córka, a moja siostra. Żartowaliśmy sobie w rodzinie, że moja mama, a taty żona, zrobiła ojcu nie lada prezent, rodząc tego dnia moją siostrę. No i masz ci los, mój ojciec ma stracić swój dzień i stracą go wszyscy ojcowie naszej krainy, gdyż w ramach walki z komunizmem data 23 czerwca jest nie do zaakceptowania, w przeciwieństwie do daty 19 marca, kiedy to czcić się będzie patrona wszystkich ojców na naszym globie świętego Józefa, który, jak powszechnie wiadomo był ojcem Jezusa Chrystusa. Pewne źródła podają jednak, że ojcem Jezusa Józef Cieśla nie był, ale to nie przeszkadza współczesnym nawiedzonym, aby uczynić z niego patrona wszystkich ojców. Dlaczego? Bo święty Józef z Nazaretu to wzór ojca i już. A przecież... z katolickiego źródła czytam:

"Św. Józef pochodził z rodu króla Dawida. Pochodził z Betlejem i mieszkał w Nazarecie - w Galilei. Był cieślą. W Nazarecie poznał i poślubił Maryję. Tradycja mówi, że Józef, Opiekun Świętej Rodziny, uczył ciesielskiego rzemiosła Jezusa.To patron cieśli, stolarzy, rzemieślników, inżynierów, grabarzy, wychowawców, podróżujących, wypędzonych, bezdomnych, umierających i dobrej śmierci. Jako opiekuna obrali go sobie także polscy kapłani, więźniowie obozu koncentracyjnego w Dachau."

No to teraz będzie również patronem wszystkich ojców.

Żeby było jasne - nie dworuję sobie ze świętego Józefa, czego dowodem niech będzie przepiękny obraz Georgesa de la Tour "Święty Józef cieśla" lub "Pracownia stolarska, Chrystus w pracowni cieśli", który zamieszczam poniżej.

Dworuję sobie z ludzi, którzy w czasie pandemii, bez jakichkolwiek konsultacji społecznych zaczynają wprowadzać w życie idiotyczny, nikomu niepotrzebny pomysł, który nasz fanatyczno-katolicki rząd łyka jak foczka świeżego śledzia.

Mamy już Jezusa króla Polski, Maryję - królową Polski, dzięki czemu jesteśmy monarchią absolutną i do końca świata. Teraz będziemy mieć Józefa - patrona wszystkich tatusiów i wcale bym się nie zdziwił, gdyby Maria Magdalena została patronką święta kobiet lub matki - do wyboru.

[02.04.2021, Toruń]