WAFELEK [1/2]

To zdarzyło się akurat wtedy, kiedy na moment zgasło światło. Wystarczyła chwila, aby przy wejściu obok kas zebrała się ciżba, mrowie ludzi, tłum, który chciał jak najprędzej wydostać się z obszernej, ciemnej hali.

Oddajmy teraz głos temu młodzieńcowi odpowiadającemu za techniczną logistykę w supermarkecie.

- W chwili obecnej sprawdzamy, jak to się stało, że nie zadziałało oświetlenie awaryjne. Na tę chwilę trudno wyrokować, co było tego przyczyną.

- A czy już wiecie, na jak długo pozbawieni zostaliście elektryczności?

- Przez cztery minuty nie mieliśmy elektryczności.

- Rozumiem, że w związku z tym automatyczne drzwi były zamknięte? - dopytywała się dziennikarka.

- Drzwi wejściowe od strony północnej były rzeczywiście zamknięte, natomiast te od strony zachodniej pozostały otwarte, gdyż w przejściu znajdowali się kupujący, którzy własnymi ciałami, że się tak wyrażę, uniemożliwili automatyczne zamknięcie się drzwi wejściowych.

- I tymi drzwiami wydostawali się ludzie?

- Prawdopodobnie tak.

Kamera kieruje się teraz w stronę kobiety siedzącej przy kasie znajdującej się najbliżej zachodniego wyjścia. Obok niej stoi pracownik ochrony w nieskazitelnej białej koszuli, granatowych i granatowych spodniach. Mężczyzna poprawia granatowy krawat; wcześniej otwartą dłonią przyczesywał swoje krótkie, szpakowate włosy.

- Zwracam się teraz do pani Anny, która podczas tego niezwyczajnego wydarzenia, siedziała tak jak teraz przy tej kasie - komunikowała dziennikarka patrząc prosto w oko kamery - niech nam pani powie, czy po tym, jak zgasło światło, zdarzyło się coś niezwykłego?

- Pamiętam, że w pewnej chwili zablokowała mi się kasa i po omacku próbowałam wyczuć palcami, czy szufladka z pieniędzmi jest zamknięta. Rozległy się głosy… takie szemranie, rozumie pani. Wydawało mi się, że stojący w kolejce ludzie zaczynają się skupiać tuż obok mnie.

- Czy miała pani wrażenie, że tłum ulega panice?

- W ten sposób bym tego nie określiła. Ludzie byli zdumieni, podekscytowani, a część osób, tak mi się przynajmniej wydaje, kierowała się do wyjścia.

- Razem z towarami, które wzięli z półek i umieścili w koszykach?

- Nie widziałam tego. Trudno mi się wypowiadać na ten temat. Pamiętam jedynie to, że pilnowałam kasy i zwróciłam się do klientów z apelem, aby się nie denerwowali, bo za chwilę ponownie puszczą prąd.

- A zatem, co wynika z wypowiedzi pani Anny - dziennikarka ponownie zajrzała do oka kamery - w supermarkecie nie doszło do paniki a pani kasjerka uspokajała klientów i jednocześnie pilnowała kasy. Tuż obok mnie stoi pan Piotr, pracownik ochrony, który stał właśnie w tym miejscu, przy kasie, czy mam rację? - skierowała pytanie do pana Piotra.

- Tak, pani redaktor. Często stoję w tym miejscu, obserwując jak klienci pakują do toreb zakupione i zeskanowane przez panią kasjerkę towary. Tak było i tym razem. Kiedy światło zgasło, natychmiast zadzwoniłem do szefa ochrony.

- W jakim celu?

- Aby uzyskać odpowiedź, czy zastosować plan „Blokada”.

- Na czym polega ten plan?

- Najogólniej mówiąc chodzi o to, aby nie dopuścić do tego, aby ludzie opuszczali pomieszczenie. W ciemnościach łatwo niezauważenie wynieść coś ze sklepu…

- … ukraść.

- Tak, ukraść. 

- Jaka była dyspozycja?

- Szef ochrony zalecił nam, zgodnie z procedurą, zajęcie miejsca przy drzwiach wejściowych. Jest nas piątka, więc podeszliśmy po dwóch do każdych drzwi, a ten piąty miał zadanie pilnować kas.

- Sprawdzaliście zawartość toreb klientów? W ciemności?

- To było utrudnione. Szef przez tubę wydał polecenie klientom, aby pozostali na swoich miejscach, trzymając obok siebie towar. Oczywiście poprosił o zachowanie spokoju, bo za chwilę zostanie uruchomione zasilanie awaryjne.

- Ale, jak rozumiem, awaryjne zasilanie nie zadziałało.

- Tak, ale po tych czterech minutach, włączono prąd i po pewnym czasie można było uruchomić kasy.

- Czyli wszystko powróciło do poprzedniego stanu? - pytała dziennikarka.

- Można tak powiedzieć. Wszystko wróciło do normy.

- W takim razie dlaczego po zamknięciu marketu natychmiast przystąpiono do swego rodzaju inwentaryzacji? Jeśli nie było, dzięki ochronie, możliwości, aby ktoś mógł wynieść cos niepostrzeżenie z marketu, to dlaczego zdecydowano się na ten audyt?

- Takie są procedury. Wypełnialiśmy, jako pracownicy ochrony, zadania opisane w procedurze.

- Zajęło to wam całą noc. Nie mylę się?

- Ma pani rację. Inwentaryzację zakończyliśmy po czwartej nad ranem.

- To i tak, jak mi się wydaje, szybko uporaliście się z tym problemem.

- Nasze oprogramowanie umożliwia na stosunkowo szybkie zliczenie towarów, które danego dnia „zeszły” z półek.  Troszkę trudniej wygląda to w przypadku zliczenia towarów ważonych. To zajmuje trochę więcej czasu.

- I z tego też powodu ściągnięty został cały personel, włącznie ze sprzedawczyniami, które miały tego dnia wolne.

- Cóż… była to sytuacja nadzwyczajna.

- I jakie były wyniki tej specjalnej inwentaryzacji? Co ustaliliście?

- Ustaliliśmy brak jednego wafelka.

- Jednego wafelka?

- Tak. jednego wafelka, który kosztował jeden złoty i czterdzieści dziewięć groszy.

(…)