PRZYJACIELE MOICH RODZICÓW

Zaczęło się od wpisania w wyszukiwarce nazwiska, swojego nazwiska, choć szukałem informacji nie o sobie a o moim stryju. Nagle pojawiło się zdjęcie, które jakbym skądś znał.

Zdjęcie przedstawia trzy osoby grające w brydża. Prawdopodobnie autorem tej czarno-białej fotografii jest czwarty z graczy. Niby zwykła, niewiele mówiąca scenka, zawierająca jednak drobny szczegół. Osobą siedzącą pośrodku rozgrywającą „ze stołu” jest moja matka, Jadwiga Pogorzelska. Po jej prawej stronie siedzi Barbara Młochowska, a naprzeciwko pani Basi rozpoznałem swego ojca, też Andrzeja, z bujną czupryną. Jest pierwsza połowa lat sześćdziesiątych, a więc mogę nie znać okoliczności powstania zdjęcia. Wiem jednak, że moi rodzice grają „na wyjeździe”, to znaczy u państwa Młochowskich, w moim rodzinnym Dobrzelinie.

Państwa Młochowskich znam z nieco późniejszych lat, choć pamiętam ich jak przez mgłę. Wiem, że przyjaźnili się z moimi rodzicami i grywali z nimi w brydża, ale też prawdopodobnie spędzali wspólnie niektóre urlopowe wakacje, jeździli na wycieczki organizowane przez cukrownię i bardzo możliwe, że chodzili razem na sylwestrowe bale.

Powyższe zdjęcie pochodzi ze osobistej strony pana Stanisława Zbigniewa Młochowskiego, strony internetowej poświęconej jego rodzinie. W zakładce „Przyjaciele” pojawili się moi rodzice. 

Pod wspomnianym zdjęciem pojawia się notka informująca o śmierci mojego ojca, 30 czerwca 1998 roku; gdzie indziej pan Zbigniew umieszcza świeczki jako wyraz pamięci o moim ojcu i czworgu innych jego przyjaciół.

Kolejne dwa zdjęcia:

i

prawdopodobnie zostały wykonane tego samego dnia, o czym świadczą kreacje obu kobiet. Tym razem przyjaciele posilają się kawą i koniaczkiem, zapewne w antrakcie gry w brydża.

Pan Młochowski był inżynierem, a pani Barbara prawdopodobnie pracowała w biurze z moją matką. Była to zatem znajomość zawarta w biurze przez obie kobiety, albo przez mężczyzn w pracy lub, też tak mogło być, podczas wędkowania.

Nie wiem ile lat trwała ta znajomość, która skończyła się, gdy państwo Młochowscy wyjechali z Dobrzelina. Cóż… takie było cukrownicze życie. Moi rodzice trzykrotnie mieli propozycję zmiany miejsca pracy i zamieszkania. Nie zdecydowali się… i może dobrze, bo dwie cukrownie spośród trzech, gdzie mogli się przeprowadzić, już od wielu lat nie istnieją.

Koniec bezpośredniej znajomości nie oznaczał zupełnego zerwania kontaktów. Była wymiana listów i wizyta państwa Młochowskich u nas, na „starych śmieciach”; były też telefony. 

Strona Zbigniewa Młochowskiego zakończyła swój byt wraz ze śmiercią przyjaciela moich rodziców, co miało miejsce w maju 2010 roku. Moja matka z kolei zmarła w roku 2013. Mam nadzieję, że jeszcze żyje pani Basia.

Kiedy tak patrzę na te zdjęcia czuję wzruszenie, czemu chyba nie można się dziwić i mam takie dziwne przeświadczenie, że jak na przestępców, moi rodzice wyglądali całkiem nieźle.

[Dobrzelin, 27.11.2015]