ŻYCIE WYSZŁO Z WODY

Zebrało się na wspomnienia. Jest listopadowo, nostalgicznie. Czy jest prawdą, że takie nagłe zagłębianie się w przeszłość oznacza, że niedługo....?

No może nie... Jak to powiedział Woody Allen? Jeśli chcesz rozśmieszyć Boga, opowiedz mu o swoich planach na przyszłość.

A więc dostałem od znajomej w mailu link do dobrzelińskich stawów, poniekąd moich, bo nad nimi się wychowywałem i strasznie gorzkie ziółko ze mnie wyrosło. Na tej stronie było między innymi takie oto zdjęcie:

Dobrzelińskie stawy dzielą się na "górne" i "dolne"; są trzy górne i pięć dolnych. Ten powyżej, pochodzący z kolekcji pani Barbary Marciniak nazywany był "poniemieckim", a z mostkiem po prawej stronie znajdowała się tzw. "rzeka", wąski, podłużny staw o długości około 800 metrów.

Po lewej stronie usytuowany był kolejny staw, a za nim, połączony z "rzeką" tzw. "przerwą" jeszcze jeden, gdzie zwykle się kąpano. Te cztery stawy były (i są) połaczone z sobą. 

Jest jeszcze jeden, niezależny, w kształcie kwadratu, zwany "hodowlanym". Ten wodny akwen "wyrósł" razem ze mną - byłem dziecięcym świadkiem jego "budowy". Charakteryzuje się tym, że jest najgłębszy (do 7 metrów) oraz, co nie jest już powodem do dumy, jego wody przytuliły na zawsze największą liczbę topielców.

A teraz "górne" stawy. 

Wspiąłem się zatem wysoko... bardzo wysoko

Z lotu ptaka dokładnie widać u dołu najmniejszy staw przylegający do cukrowni i powyżej kolejny w kształcie równoległoboku z zaokrąglonym rogiem. Ten drugi nigdy nie był zarybiony, a jego wody wykorzystywane były w procesie technologicznym produkcji cukru. Trzeci staw w kształcie nieforemnego prostokąta sąsiaduje z domem - kamienicą mojego dzieciństwa. Tak, tak, ten obwiedziony czerwoną elipsą budynek to mój dawny dom (obiekt w kółeczku po prawej stronie to cmentarz żołnierzy poległych we wrześniu 1939 roku).

No i proszę, dochodzimy więc do mojego domu, kamienicy, tej niewielkiej cząstki cukrowniczej osady zwanej "Mizerkami" (bo mizerota tu mieszkała, czy jak?)

Dawniej ta budowla z przyległościami wyglądała okazalej. Przed kamienicą od zachodu, całkiem spory ganek przylegał do drzwi wejściowych. Tuż obok rosły dwa jesiony. Jeden z nich przetrwał do dzisiaj; drugiego powaliła burza, niszcząc przy okazji ganek.

Dzisiaj "mój dom" wygląda tak:

i tak

Zdjęcia te, niskiej niestety jakości przedstawiają kamienicę od strony północno zachodniej. Ten wyższy, z cegły pobudowany obiekt należy juz do cukrowni i jest magazynem, gdzie oprócz przechowywania w nim cukru dawnymi czasy składowano truskawki a w lipcu i sierpniu rzepak. 

Niestety na zdjęciach nie widać mojego mieszkanka, które ustytuowane było na piętrze, ale od strony wschodniej. W skałd niego wchodziły trzy "przechodnie" pokoje, przedpokój, toaleta z łazienką (po podłączeniu bieżącej wody) i kuchnia. Z trzech okien i z balkonu mogłem obserwować krótki wschodni horyzont z widokiem na ogródki, fabryką i staw.

O ile stawy dolne zwykle przepięknie były zarybione i ten okaz karpia....

wcale nie należał do wyjątków, to w tym stawie górnym, przylegającym do ogródków łowiło się głównie bąki, karasie i kiełbie. 

Najlepiej oczywiście brały bąki. Do tego stopnia, że w godzinę można było nałapać ich z setkę.

No i się zmęczyłem...a jak odpocznę to napiszę...

[Dobrzelin, 30.11.2014]