O, TÉMPORA. O MORES! 29. (1657 - 1718) SENECTUTEM UT ADIPISCENTUR, OMNES OPTANT, EANDEM ACCUSANT ADEPTAM

 

1657. SCAMNUM ASINORUM — Ośla ława

1658. SCÁNDALUM MAGNÁTIUM — Skandal w sferach arystokratycznych

1659. SCELERATUS AMOR HABENDI — Zbrodnicza żądza posiadania (Horátius)

1660. SCELERUM MATER AVARÍTIA — Chciwość matka zbrodni (J .Kochanowski Elegie III, 2)

1661. SCIENTIA NIHIL EST QUAM VERITATIS IMAGO — Wiedza nie jest niczym innym jak tylko obrazem prawdy

1662. SCILICET UXOREM CUM DOTE FIDEMQUE ET AMICOS ET GENUS ET FORMAM REGINA PECUNIA DONAT AC BENE NUMMATUM DÉCORAT SUADELA VENUSQUE — Oczywiście królowa Mamona obdarza bogacza posażną żoną, zaufaniem przyjaciół, wysokim urodzeniem, pięknością, a zdobi go bogini miłości i wymowy (Horátius)

1663. SCIRE FÁCIAS — Abyś wiedział

1664. SCIRE VOLUNT OMNES, STÚDIIS INCÚMBERE PÁUCI — Wiedzieć chcą wszyscy, przykładać się do nauki nieliczni

1665. SCLAVUS SALTANS — Tańczący niewolnik (symbol nieszczęśnika nie czującego swej nędzy)

1666. SCRÍBERE RECTE SÁPERE EST ET PRINCÍPIUM ET FONS — Rozum to początek i źródło poprawnego pisania

1667. SCRÍBERE SCRIBENDO, DICENDO DÍCERE DISCES — Nauczysz się pisać pisaniem, mówić mówieniem

1668. SCRÍBITUR AD NARRANDUM, NON AD PROBANDUM — Pisze się dla opowiadania, a nie dowodzenia (różnica między historią a wymową) (Quintilianus Institutio oratoria X, 1, 31)

1669. SCRÍNIUM — Skrzynia (do chowania papirusów)

1670. SCRIPTORUM CHORUS 0MN1S AMAT NEMUS ET FUGIT URBES — Cała gromada pisarzy kocha gaje, a miast unika (Horátius Epistulae II, 2, 77)

1671. SECTIO AUREA = SECTIO DIVINA — Złoty podział

1672. SECTIO CAESAREA — Cesarskie cięcie

1673. SECUNDO - Po drugie, po wtóre

1674. SECUNDUM NATURAM VÍVERE — Żyć zgodnie z naturą (Cícero)

1675. SECUNDUM ÓRDINEM — Z zachowaniem porządku

1676. SECUNDUM QUID — Do pewnego stopnia

1677. SECURA QUIES ET NÉSCIA FÁLLERE VITA — Beztroski spokój i życie niezdolne do oszustwa (Vergílius Georgica II, 467)

1678. SEDES APOSTÓLICA — Tron apostolski, papieski

1679. SEDET AETERNUMQUE SEDEBIT — Siedzi i siedzieć wiecznie będzie (Vergílius Aeneis VI, 617)

1680. SE DEFENDENDO — W samoobronie

1681. SEDERUNT — Siedzieli (na sesji)

1682. SED FUGIT INTÉREA, FUGIT IRREPARÁBILE TEMPUS — A tymczasem uchodzi, uchodzi niepowrotnie czas (Vergílius Georgica III, 284)

1683. SED IAM NOX HÚMIDA COELO PRAECÍPITAT SUADENTQUE SÍDERA CADENTIA SOMNOS, SED SI TANTUS AMOR CASUS COGNÓSCERE NOSTROS, INCÍPIAM — Choć już wilgotna noc spływa z nieba i spadające gwiazdy skłaniają do snu, ale, jeżeli tak pragniesz poznać nasze przygody, zacznę opowieść (Vergílius)

1684. SED IMPROVISIA LETI VIS RÁPUIT RAPIETQUE GENTES — Ale nieoczekiwana siła śmierci porywała i porywać będzie narody (Horátius)

1685. SED OMNES UNA MANET NOX ET CALCANDA SEMEL VIA LETI — Lecz wszystkich nas razem czeka ta sama noc i raz trzeba udeptać drogę śmierci (Horátius Cármina I, 28)

1686. SEMEL EMISSUM VOLAT IRREVOCÁBILE VERBUM — Raz rzucone słowo ulata i nie może być cofnięte (Horátius)

1687. SEMEL HERES, SEMPER HERES — Kto raz stał się dziedzicem, nie może przestać nim być

1688. SEMEL MALUS, SEMPER MALUS — Kto raz postąpi źle, jest zawsze uważany za złego

1689. SEMPEL SCRRPTUM, DECIES LECTUM! — Raz napisz, dziesięć razy przeczytaj!

1690. SEMPER AD EVENTUM FESTINAT — Dąży zawsze do rozwiązania (Horátius Ars p. 148)

1691. SEMPER ÁLIQUID HAERET — Zawsze coś przylgnie (z obmowy, oszczerstwa) (Plutarch)

1692. SEMPER AVARUS EGET — Chciwemu zawsze mało

1693. SEMPER EADEM — Zawsze to samo

1694. SEMPER HERÓICA, SEMPER INVICTA — Zawsze bohaterska, zawsze niezwyciężona

1695. SEMPER HOMO BONUS TIRO EST — Dobry człowiek jest zawsze początkującym (nowicjuszem, naiwnym) — Człowiek poczciwy przez całe życie uczy się (Martialis Epigrammata 12, 51)

1696. SEMPER HONOS NOMENQUE TUUM I.AUDESQUE MANEBUNT — Honor twój, imię i chwała pozostaną na zawsze (Vergílius)

1697. SEMPER IDEM — Zawsze ten sam — Zawsze to samo

1698. SEMPER PARATUS — Zawsze gotowy

1699. SENATORES BONI VIRI SENATUS AUTEM MAŁA BÉSTIA — Senatorowie to porządni ludzie, ale senat to zła bestia

1700. S. C. = SENATUS CONSULTUM — Postanowienie senatu

1701. SENATUS CONSULTUM ÚLTIMUM — Uchwała senatu ostateczna dająca konsulom władzę nadzwyczajną

1702. SENATUS POPULUSQUE ROMANUS — Senat i naród rzymski

1703. SENECTUS OCCASUS VITAE EST — Starość to zachód życia

1704. SENECTUTEM UT ADIPISCENTUR, OMNES OPTANT, EANDEM ACCUSANT ADEPTAM — Wszyscy pragną dożyć starości, a gdy dożyją, przeklinają ją

1705. SENECTUTIS NULLUS EST CERTUS TÉRMINUS — Nie ma żadnego określonego kresu starości (Cícero De senectute)

1706. SÉNIBUS LABORES CÓRPORIS MINUENDI, EXERCITATIONES ÁNIMI ÉTIAM AUGENDAE VIDENTUR — Starcy powinni ograniczać trudy cielesne, natomiast wydaje się, że powinni wzmagać ćwiczenia ducha (Cícero De officiis I, 123)

1707. SENSUS COMMUNIS — Rozum powszechny — Zdrowy rozsądek

1708. SENSU LARGO — W szerokim rozumieniu

1709. SENSU STRICTO — W ścisłym znaczeniu

1710. SEPTEM — CONVÍVVIUM, NOVEM — CONVÍCIUM — Siedmiu — uczta, dziewięciu — kłótnia

1711. SEQ. (Q) = SEQUENTES SEQUENTES (VERSUS) — Następują wiersze

1712. SEQUENTIA (VERBA) — Następują (słowa)

1713. SERA PARSIMÓNIA IN FUNDO EST — Późno być oszczędnym, gdy wszystko stracone (Séneca Epistulae ad Luciliwn I)

1714. SÉRERE NE DÚBITES! — Nie zapominaj o siewie! (jeżeli chcesz zbierać)

1715. SÉRIUS AUT CÍTIUS SEDEM PROPERAMUS AD UNAM — Prędzej czy później pospieszamy do jednej siedziby (grobu) (Horátius)

1716. SERO, POST DAMNUM SÁPIENS SOLET ESSE POLONUS — Mądry Polak po szkodzie

1717. SERO SÁPIUNT PHRYGES — Późno przychodzą Frygowie po rozum do głowy — Mądry Polak po szkodzie

1718. SERO VENIENTES MAŁE SEDENTES — Spóźnialscy zajmują kiepskie miejsca — Kto późno przychodzi, sam sobie szkodzi

[24.09.2023, Toruń]