Żeby przypadkiem właścicielowi kawiarenki nie zarzucono, iż tylko klasyka tak zwanej muzyki poważnej (czemu akurat poważnej?) w dwóch połączonych z sobą zawsze otwartymi drzwiami lokalach jest puszczana, niniejszym przypuszczenia te raz na zawsze dementuję.
Idąc dalej za kultowym tekstem z „Rejsu” (jaka wielka szkoda, że pan Janusz Głowacki odszedł był z tego świata, aby pisać dla Aniołów w Niebie), który głosi, że lubi się te piosenki, które się już słyszało, kawiarennik publicznie ogłasza, że nosi takie za pazuchą swoich uszu i dzisiaj, korzystając ze spedycyjnej niemocy, wszczyna nowy serial, który, oby potrwał aż do jednego dnia dłużej, niż istnienie świata zaplanowane jest przez Opatrzność.
Wybrał zatem piosenkę, która zadręcza jego słuchowe wspomnienia i z chęcią przystaje na takie udręczenie.
Co mnie w tej pieśni uwiodło? Italska melodyjność, głos niepowtarzalny, postać samego artysty, słowa (po przetłumaczeniu)? Dość powiedzieć, że jest to sztandarowa pozycja włoskiej muzyki rozrywkowej, która co i rusz buduje tak przyjazną atmosferę, która wszelkie cielesne bóle, a i część związanych z rozkołataną duszą niweczy w zarodku.
Przed kawiarenkowymi gośćmi staje bowiem Adriano Celentano w swojej pieśni „It tempo se ne va”.
Pod zaczerpniętą od pana You Tube melodią podaję za www.tekstowo.pl słowa tej pieśni wraz z tłumaczeniem. Może który/która z gości zanuci tę przepiękną balladę (zaręczam, że znam takiego gościa, co nie dość, że zaśpiewa, ale i nie zafałszuje). Za tłumaczenie, rzecz jasna, nieznający włoskiej mowy kawiarennik nie odpowiada, ale istniejący na oferowanej stronie przekład uznaje za interesujący.
Zatem zaczynamy.
Uel vestito da dove e' sbucato
che impressione vederlo indossato
se ti vede tua madre lo sai
questa sera finiamo nei guai...
E' strano ma sei proprio tu, quattordici anni o un po' di piu'
la tua Barbie e' da un po' che non l'hai
e il tuo passo e' da donna oramai.
Al telefono e' sempre un segreto
quante cose in un filo di fiato
e vorrei domandarti chi e'
ma lo so che hai vergogna di me...
La porta chiusa male e tu, lo specchio il trucco e il seno in su
e tra poco la sera uscirai
quelle sere non dormiro' mai...
E intanto il tempo se ne va
e non ti senti piu' bambina
si cresce in fretta alla tua eta'
non me ne sono accorto prima.
E intanto il tempo se ne va
tra i sogni e le preoccupazioni
le colze a rete han preso gia'
il posto dei calzettoni.
Farsi donne e' piu' che normale
ma una figlia e' una cosa speciale
il ragazzo magari ce l'hai
qualche volta hai gia' pianto per lui.
La gonna un po' piu corta e poi, malizia in certi gesti tuoi
e tra poco la sera uscirai
quelle sere non dormiro' mai...
E intanto il tempo se ne va
e non ti senti piu' bambina
si cresce in fretta alla tua eta'
non me ne sono accorto prima.
E intanto il tempo se ne va
tra i sogni e le preoccupazioni
le colze a rete han preso gia'
il posto dei calzettoni.
[prawda, że język włoski jest przepiękny?]
Tamto ubranie skąd się wzięło
Co za wrażenie widzieć je założone
Jak cie zobaczy twoja matka to wiesz,
dzisiejszego wieczoru będziemy mieć kłopoty…
To dziwne, ale to właśnie ty, czternaście lat lub trochę więcej
Swojej Barbie już od jakiegoś czasu nie masz
I twój krok jest już jak kobiety
Przez telefon zawsze jakiś sekret
Ile rzeczy mówionych jednzm tchem
I chciałbym cie zapytać kto to
Ale wiem, że się mnie wstydzisz
Niedomknięte drzwi i ty, lustro, makijaż i piersi do przodu
I niedługo wieczorami będziesz wychodzić
ja w te wieczory nigdy nie będę spał...
No ale czas leci
A ty nie czujesz się już dziewczynką
Dorasta się szybko w twoim wieku
Nie spostrzegłem tego wcześniej
No ale czas leci
Wśród marzeń i zmartwień
Kabaretki zajęły już
miejsce rajtuzków
Stawanie się kobietą to bardziej niż normalne
Ale córka jest kimś wyjątkowym
Może masz już chłopaka
Nieraz już płakałaś przez niego
Spódniczka trochę krótsza i potem złośliwość w niektćrych gestach twoich
I niedługo wieczorami będziesz wychodzić
ja w tewieczory nigdy nie będę spał
No ale czas leci
A ty nie czujesz się już dziewczynką
Dorasta się szybko w twoim wieku
Nie spostrzegłem tego wcześniej
No ale czas leci
Wśród marzeń i zmartwień
Kabaretki zajęły już
miejsce rajtuzków.
[04.10.2017, Botans, Territorie de Belfort we Francji]
Uwielbiam to włoskie śpiewanie, w czasach młodzieńczych śpiewało się to i owo ze słuchu, gdy teraz czytam wydrukowane, nie poznaję...
OdpowiedzUsuń... a ja podobno mam bardzo dobrze rozwinięty muzyczny słuch oraz niedorozwój strun głosowych :-) pozdrawiam
Usuń