ZAPISKI Z CZASÓW PO OBALENIU PISOWSKIEJ DYKTATURY (18-20 / 1005 - 1007) ZAPOWIEDŹ. L-4 NA WIECACH. NIE DOŚĆ DRASTYCZNIE.

 

18 / 1005.

Jak dożyję, będę kontynuował kawiarenkową opowieść, której przytaczanie po raz wtóry kończy się na rozdziale 104-tym, a dotąd opublikowałem 99. Przerwałem te opowieści w momencie, gdy świat rzeczywisty ustalony przez pis wkroczył w najgorszy, jak mi się wydawało okres i tak bardzo zaczął różnić się od mojej zacnej, aczkolwiek utopijnej rzeczywistości, że uznałem, iż nie podołam zadaniu. Za parę tygodni przywrócę „kawiarenkę”, a będzie pisana z perspektywy kilku lat i sam jestem ciekaw, czy uda mi się powrócić do owej dawno temu wymyślonej konwencji.

Tymczasem piszę i publikuję dłuższy tekst, który nazwałem „Wstecz”, co ma związek z opowiedzianą wcześniej koncepcją tzw. powrotu do przeszłości… zasadnego bądź też wręcz odwrotnie.

19 / 1006.

Wydaje się, że po rozkazie jaki prezes wszystkich prezesów zapodał panu prezydentowi, ten po raz trzeci ułaskawi przestępców i żona jednego z nich będzie miała w domu ciepło, a żona drugiego, przebywając na zwolnieniu lekarskim będzie mogła z uśmiechem na twarzy brać udział w wiecach, gdzie zaprezentuje swego krystalicznie czystego chudziaka, a on sam upoważniony zostanie do pokazywania gestu uważanego w środowisku ludzi obcych poglądom pisiorków za obraźliwy.

20 / 1007.

Tymczasem pan prezydent pisu ułaskawił w tempie mknącego przez kraj Pendolino skazanych przez sąd prawomocnym wyrokiem pseudodziennikarzy Magdalenę O. i Rafała Z. za zniesławienie. Pan prezydent pisu podkreślił, że słowa zniesławiające wypowiedziane przez towarzyszy anżeja nie były dość drastyczne, tak więc był to ważny powód do ułaskawienia prawomocnie skazanych przestępców.

Swoją drogą gotów jestem się założyć się, że wniosków o ułaskawienie jest zdecydowanie więcej, lecz wnioskodawcy muszą uzbroić się w cierpliwość, bo pan prezydent pisu najpierw ułaskawia swoich kumpli i kumpelki.

[22.01.2024, Toruń]