ZAPISKI Z CZASÓW DYKTATURY (587 - 588) DROŻYZNA - KONTYNUACJA. DIETA I OWSIANKA.

 

Théodore Géricault (1791-1824), 

"Chłopiec karmiący owsem niezaprzęgniętego konia"

587.

    Za oknami od paru dni śnieży, ale zaraz potem śnieg topnieje, chociaż w nocy temperatura spada o kilka stopni w dół, więc to, co nie stopniało, zostaje na dzień kolejny. A na osiedlu już święta, od pierwszego grudnia, tak mi się zdaje, bo przy bloku naprzeciwko, trochę po prawej postawiono już choinkę ze światełkami, trochę za wcześnie, myślę sobie, ale takie teraz mamy życie, konsumpcyjne, celebryckie, w którym liczy się otoczka, opakowanie, nie to, co ma sens właściwy.

    Nie chodzę po Toruniu, bo po co się z wirusem bratać, ale doniesiono mi, że zakupy gdzieś można było zrobić w kramach gdzieś na mieście. Sęk w tym, że drogo, strasznie drogo... z tymi cenami to już się na dobre wygłupiają, nie tylko zresztą w tym roku, w poprzednich również... dlaczego z okazji jakiegoś lokalnego święta, gdy organizuje się okolicznościowy "jarmark" ceny muszą być tak wysokie? Wydawałoby się, że powinno być taniej, bo po takim "jarmarku" niektóre produkty żywnościowe pojawiają się później w sklepach i ludzie mając świadomość jak bardzo są drogie, przecież że kupować tego samego jadła nie będą. Może lepiej, że po sklepach nie chodzę?

588.

    Zdaje się, że sobie na jaką dietę przejdę - ceny też mają na to postanowienie wpływ, ale nie tylko ceny, bo niby czemu miałbym swój brzuch z przyległościami promować na wadze? Zatem zaczynam dzień od błyskawicznych płatków owsianych na wodzie, zabielanych mlekiem. Do tego co najwyżej dwie kromki chleba, najlepiej z twarożkiem, ale cieniutko pociągniętym, nadto maluśka łyżeczka siemienia lnianego rozpuszczonego w 1/4 szklaneczce ciepłej wody, zielona herbata i szlus. Owszem, obiad jadam pełniejszy; nie nadużywam mięsa, jesli kotlecik - najlepiej mielony, ale zwykle jeden i mały, niestety lubię ziemniaki, ale i te z przyjemnością zamieniam na białą kaszę. Trafia się też jakaś surówka, czasami jakiś sosik, kwaszony ogórek - to wszystko. Najgorzej jest z kolacjami. Wiem, nie powinienem po północy zaglądać do lodówki, lecz właśnie wtedy nachodzi mnie ochotą na ucięcie kawałka cienkiej kiełbasy... i to muszę zmienić.

    Skoro jednak napisało mi się o owsiance, to przypominam sobie, że kiedy małym brzdącem będąc, wyjeżdżałem z rodzicami nad morze (takie zakładowe wczasy), byliśmy wprawdzie zakwaterowani w prywatnych domkach, to jednak posiłki mieliśmy wspólne, ot schodziliśmy się całą zakładową gromada do jakiej stołówki trzy razy na dzień. Pamiętam, że najbardziej lubiłem śniadania, niezbyt wystawne, ale zawsze smaczne i urozmaicone - zawsze było coś na kromkę chleba czy na bułeczkę włożyć; natomiast najpierw podawana nam była mleczna zupka: a to z manną kaszą, to z jęczmienną, z ryżem lub właśnie podawano nam owsiankę na mleku. Przepyszne to były czasy i dziwiłem sie niezmiernie, że część wczasowiczów za zupkami mlecznymi nie przepadało. A mnie już te smaki pozostały i zachowuję je w pojemnej pamięci.

[06.12.2021, Toruń]