ZAPISKI Z CZASÓW DYKTATURY (652 - 653) DEGUSTACJA SPORTU. WOJNA TRWA.

 

James  Ensor (1860 – 1949) - Belgia

"Intryga"

652.

    Prawie w ogóle, (no, może ta oglądalność jest na poziomie 2-3%) nie oglądam Igrzysk Olimpijskich w Pekinie. Czy to jest związane z wiekiem? Może z coraz bardziej pogłębiającą się komercjalizacją sportu? Może z tego powodu, że znacznie więcej czasu pochłania omawianie sportowych wydarzeń, meczów, etc. w porównaniu z faktycznym czasem, w jakiego obrębie mieści się sportowe widowisko? Weźmy na ten przykład mecz piłkarski. Trwa on 1 godzinę 30 minut, a po doliczeniu czasu na przerwę oraz ewentualne przedłużenie gry, czas trwania meczu piłkarskiego zamyka się w dwóch godzinach. Natomiast dyskusje nad tym wydarzeniem, zarówno te poprzedzające mecz piłkarski, jak i też odbywające się po nim, nierzadko dwu albo nawet trzykrotnie przekraczają czas trwania tegoż meczu, no i w ten sposób program sportowy zostaje wypełniony. Jeśli mamy do czynienia z meczem reprezentacji piłkarskiej, to takie przygotowanie do tego meczu, a potem komentowanie go może w sumie potrwać miesiąc, co jest kolejną pożywką dla czasu antenowego. Ciekawym zjawiskiem jest również to, że podczas transmisji "na żywo" komentatorzy jakże często opowiadają o wszystkim, a nie o prowadzeniu relacji ze sportowego wydarzenia. Intrygujące jest również to, że rozmowy na temat sportu emitowane w telewizyjnych programach sportowych osiągają rangę niewspółmiernych  do faktycznej ważności sportowego zjawiska, co w moim odczuciu może być odbierane jak przyrównywanie konfliktu pomiędzy dziećmi, jaki miał miejsce w piaskownicy do wojny światowej. 

    W tym miejscu niech mi też będzie wolno zatęsknić do dawnych relacji radiowych np. z lekkiej atletyki, boksu czy Wyścigu Pokoju, kiedy to owe sprawozdania było nierzadko bardziej wartościowe i trzymające w napięciu, aniżeli obecny przekaz telewizyjny, przy całym szacunku dla postępu technicznego jaki stał się udziałem dzisiejszych telewizyjnych nadawców. Oczywiście są też pozytywne wyjątki spośród których najbardziej sobie cenię rzetelność, fachowość i bardzo poprawny język komentatorów snookera.

    Wydaje mi się, że przedstawiłem zasadnicze swoje własne "bolączki" odnośnie mojej niechęci do oglądania sportu w telewizji. W przypadku zimowej olimpiady w Pekinie dochodzą do tego te liczne nieporozumienia - niezrozumienia dotyczące obostrzeń covidowych, rewelacji na temat notorycznie tych samych posiłków serwowanych w wiosce olimpijskiej, kontuzji i przypadków stosowania dopingu, uporczywego złego nastawienia do sportowców Rosyjskiego Komitetu Olimpijskiego. Dawno już sport olimpijski zatracił cechy szlachetnej rywalizacji, stając się igrzyskiem na wzór rzymskich imprez z niewolnikami w roli głównej, a więc czymś czego oglądać nie chcę.

653.

    Podobnie zdegustowany jestem informacjami napływającymi z wojny rosyjsko - ukraińskiej. Wprawdzie do wojny jeszcze nie doszło, ale w mediach już się ona toczy. Specjaliści od siedmiu boleści śmiało piszą i mówią o tym, gdzie chcieliby, aby Rosja zaatakowała Ukrainę, ba, amerykański wywiad podał nawet dzień i godzinę napaści Putina na Kijów. Według tegoż wywiadu Rosja jest już w stanie wojny z Ukrainą od godziny pierwszej w nocy od ostatniej środy, a według wywiadu brytyjskiego dokładnie znamy gdzie toczone będą największe walki. Słowem cały cywilizowany Zachód: media, specjaliści, politycy, opinia publiczna z wielkim utęsknieniem oczekuje wojny. Ma się spełnić samospełniająca się przepowiednia, proroctwo – zjawisko polegające na tym, że określone oczekiwania w stosunku do pewnych zachowań lub zdarzeń wpływają na te zachowania lub zdarzenia w sposób, który powoduje spełnienie oczekiwań. Na plan dalszy pada więc pandemia, kryzys gospodarczy w Polsce i Europie, wszechogarniająca drożyzna, to wszystko ma przytłumić wojna Rosji z Ukrainą. Ja oczywiście nie wiem, czy do tej wojny dojdzie, a dzięki "obiektywnym" mediom nie poznam kwintesencji sporu pomiędzy zwaśnionymi krajami, gdyż numerem jeden w rozpisce przyczyn trwającej / nietrwającej wojny jest, że to Putin dąży do niej ze wszystkich sił, a kto jeszcze ma wątpliwości, niech wpisze sobie w punkcie drugim, aby odwołał się koniecznie i bezpośrednio do punktu pierwszego.

    Świat polityki wewnętrznej od czasu dojścia pisu do władzy jest światem wstrętnym i gdyby nie dotyczył nas - obywateli tego kraju, wypięlibyśmy pewną część ciała na tych, którzy świetnie baraszkują sobie w stworzonym przez siebie bagnie. Okazuje się, że i świat polityki ogólnoeuropejskiej czy światowej również brzydko pachnie, aby pozostać jedynie przy tym niezbyt dosadnym określeniu. Zajmujemy się bzdetami, nawoływaniem do wojny, zbrojeniami, kierujemy się nienawiścią, a tymczasem uderzamy głową w mur zawsze gdy przychodzi nam się zmierzyć z podstawowymi problemami przed jakimi staje ludzkość: głodem, bezrobociem, straszliwą nierównowagą pomiędzy światem ludzi bogatych i biednych, chorobami nękającymi społeczeństwa na całym świecie, wszechobecną nienawiścią, z którą, jak się wydaje, systemy prawne państw demokratycznych nie dają sobie rady. Świat stanął na krawędzi wszechogarniającej nas głupoty i wydaje się, że nic nas przed nią nie jest w stanie uchronić... a może po prostu musimy zgłupieć, może konieczna jest kolejna światowa wojna, po której... już nic nie zostanie.

[18.02.2022, Toruń]