BRETOŃSKIE PANNY

Tym razem w "kolorowankach" przedstawiam obrazy, które łączy kilka cech, a mianowicie:

styl - postimpresjonizm (mój ulubiony);

szkoła - Pont-Aven (między innymi Gauguin, Serusier, Bernard);

sposób malowania /podstyl - kluazonizm/cloisonizm - polegający na stosowaniu plam o jednolitej lub prawie jednolitej barwie, plam otoczonych znaczącym konturem. Ten sposób malowania charakterystyczny jest przede wszystkim dla najsłynniejszego z postimpresjonistów Paula Gauguina;

tematyka - malarstwo rodzajowe, Bretania, a właściwie kobiety bretońskie. Wyjątek to ostatni z zaproponowanych obrazów - autorstwa Salvadora Dali, płótno, które mieści się w stylu klauzonistycznym i nawiązuje do postimpresjonzmu. Mógłbym w tym miejscu dodać jeszcze Diego Rivierę, malarza meksykańskiego, ale chyba pozostawię go sobie na później, umieszczając jego twórczość w oddzielnym poście.

Oczywiście o gustach się nie dyskutuje, ja przywiązany jestem do tych twórców, których poniżej przedstawiam, zdając sobie przy tym sprawę, że są ludzie ceniący bardziej od postimpresjonizmu wcześniejszy impresjonizm, ekspresjonizm choćby w wydaniu Muncha czy realizm. A ja lubię obwiedzioną konturem barwę, lubię ostry kontrast lubię pociągnięcie pędzla, które po latach stanie się domeną malarzy prymitywistów. Lubię też malarstwo rodzajowe, a swego czasu podróżowałem sporo po Bretanii i chociaż tak ubranych kobiet we Francji się nie widuje w dzisiejszych czasach, to jakiś sentyment do dawniejszych obyczajów i ubioru pozostał. Faktem jest, że w przedstawionych poniżej obrazach autorom nie chodziło o oddanie realistycznego wyglądu kobiecych twarzy, ale sądzę, że takie domyślanie się rysów twarzy kobiecych postaci ma swój niepowtarzalny urok; podobnie dzieje się przecież w realnych odbiorze kobiecego ciała - nie musimy widzieć kobietę rozebraną do naga, aby wyczuć, że jest seksowna.

Jak w każdego typu malarstwie rodzajowym motywem przewodnim bywa praca, odpoczynek i rytuał. Nie ma w tych dziełach aplauzu dla życia, a każda ze scen jest stonowana, oszczędna w okazywaniu uczuć, zupełnie inaczej niż ma to miejsce w ekspresjonizmie. Dopiero polinezyjskie doświadczenia Gauguina - artysty w sile wieku dostarczą oglądającym radości jaskrawych kolorów i szczęścia kreślonego optymistyczną farbą, ale to już będzie schyłek postimpresjonizmu; nadejdzie epoka kubizmu z jednej strony i neoimpresjonizmu z drugiej.

Ostatni obraz malowany techniką klauzonizmu jest autorstwa Salvadora Dali, który postimpresjonistą nie był, ale jak widać, skorzystał w tym wypadku ze stylu zaproponowanego przez artystów ze szkoły z Pont-Aven.

„Maszyny do zbioru gryki w Pont Aven” – Emile Bernard 

„Bretonki na łące” - Emile Bernard

„Wizja po kazaniu (walka Jakuba z aniołem)” - Paul Gauguin

„Dwie bretońskie kobiety pod kwitnącą jabłonią” - Paul Serusier

„Bretońskie kobiety” - Vincent van Gogh

„Trzy bretońskie kobiety w lesie” - Georges Lacombe

„Bretońskie kobiety ściskające len: poród” - Meijer de Haan

„Święto Świętego Kreusa w Figueras” - Salvador Dali

 

[12.11.2020, Toruń]

post scriptum:

Zrezygnowałem z korzystania z prywatnego konta na facebooku z uwagi na powtarzające się utrudniania i blokowania. Założyłem nowe konto, oczywiście pod inną nazwą. Jednocześnie zastanawiałem się, dlaczego facebook blokuje moje wypowiedzi, nie reaguje natomiast na moje zgłoszenia dotyczące panoszącej się na tym portalu społecznościowym mowy nienawiści. Każde, ale to każde moje zgłoszenie zostawało pominięte mową typu "ble,ble".

I oto przy tworzeniu nowego konta spostrzegłem pewną informację. Otóż facebook Polska proponuje mi pierwszy zewnętrzny kontakt i jest nim Program TVInfo, czyli telewizja pisowska. Według mnie świadczy to niezbicie, że facebook Polska opanowany jest przez PIS i radziłbym uważać każdemu, kto na tym portalu społecznościowym porusza tematy niedogodne pisowskiej władzy.