Kieślowski przedstawia w tym dokumentalnym filmie wspomnienia żołnierzy, którzy podczas wojny zapłacili ogromną, gdyż w toku wojennych działań stracili wzrok. Niewidomi weterani wspominają okoliczności w jakich przestali widzieć, co oczywiście wiąże się z traumą, która doprowadziła do odczuwanego przez nich bezsensu życia. Obecnie widzą świat już tylko w snach, o czym opowiadają przed kamerą i mikrofonem. Formułują opinię, że wszystkiemu winna jest wojna, jej okrucieństwo i bezsens.
Filmowej narracji towarzyszy muzyka złożona Jana Sebastiana Bacha pojawiająca się wraz z białymi planszami i widniejącymi na nich napisami oddzielające następujące po sobie tematy, na które wypowiada się pięciu niewidomych mężczyzn („Pytam lekarzy, która jest godzina”, „Nieraz takie się śnią sny”, „Trzeba było wtedy walczyć”, „Wojna winna kto więcej”). Pod koniec filmu pojawia się muzyka i czarna plansza. Muzyka płynie, a oczekiwana biel nie pojawia się.
Reżyseria: Krzysztof Kieślowski, Andrzej Titkow
Scenariusz: Krzysztof Kieślowski, Ryszard Zgórecki
Rok produkcji: 1970
[20.07.2024, Toruń]
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz