KARTKA Z KALENDARZA - 17.07.2024

 

Kartka z kalendarza na dzień 17 lipca 2024 roku

Środa

Imieniny dzisiaj obchodzą: Aneta, Bogdan, Jadwiga oraz Akwilin, Aleksja, Aleksy, Andrzej, Donata, Dzierżykraj, Feliks, Januaria, Konstancja, Leon, Leona, Marcelina, Sekunda, Sperat, Teodota, Teodozy, Teodozjusz, Westyna

Przysłowie na dziś:

„W lipcu upały, styczeń mroźny cały”

Słońce

Świt: 03:49

Wsch. Sł.: 04:34

Zenit: 12:42

Zach. Sł.: 20:49

Zmierzch: 21:35

Cytat dnia:

„Wierzę, że nic nie przemija bez śladu, i że każdy najmniejszy nasz krok

ma znaczenie dla obecnego i przyszłego życia”

Anton Czechow

17 lipca 1901 roku w Klimontowie urodził się Bruno Jasieński (Wiktor Zysman) - poeta. współtwórca polskiego futuryzmu. [zm. 17 sierpnia lub 17 września 1938 roku w Moskwie]

Poniżej wiersz poety „Marsylianka”

[pisownia oryginalna]

MARSYLJANKA

nie będę więcej sławił żadnej z dam

ani jej imię w śpiewnych strofach pieścił

odkąd ujrzałem cię raz pierwszy tam

w tem dziwnem nigdy nie widzianem mieście

pamiętam wieczór jak wytarty gwasz

i w bramach domów przykucnięty przeraz

gdym nagle w tłumie ujrzał twoją twarz

i zrozumiałem że to właśnie teraz

ulica drgała wijąc się jak wąż

migotał witryn kolorowy miszmasz

i wiatr dął słodszy niźli ust twych miąższ

na których pręgą wyciśnięty krzyż masz

i nagle tłumu obolały guz

rozorał obłęd jak płomiennym zębem

i ktoś olbrzymi ręce w górę wzniósł

i w blachę słońca długo bił jak w bęben

a potem nagi poplamiony bruk

i bladych ludzi pierzchające garstki — —

uniosłem w oczach tylko chust twych róg

i twój niebieski kołnierz marynarski

nie wiem czy znajdę gdzie o tobie wieść

czy mi się tylko cała wśnisz w legendę —

wiem że cię zawsze muszę w sobie nieść

i w każdej twarzy już cię szukać będę

śni mi się gorzki morskiej wody smak

gdzie przypływ w portach liże barki barek

i mam pod czaszką wieczny trzepot flag

i serce w piersi skacze jak zegarek

wiem to się stanie w jeden duszny zmierzch

będę szedł tłumem i jak lampa migał

aż raz przeleje się mój krzyk przez wierzch

i wiatrem wstrząśnie jak olbrzymi dźwigar

z rozpędu trzaśnie w moją głowę mur

i nagle przejdzie mój ochrypły bas w alt

ujrzę pod sobą biały chodnik chmur

a pod głowami nieba twardy asfalt

wtedy o wtedy — — czuję szat twych wiew —

i zapach rąk twych poznam każdą tkanką

klękniesz i z twarzy mi obetrzesz krew —

kochanko moja smukła marsyljanko!

[17.07.2024, Toruń]