W całości przytaczam wypowiedź Leszka Millera w odpowiedzi na zawieszenie babiarza z komentowania Igrzysk Olimpijskich w Paryżu. Mała uwaga – Przemek babiarz został zawieszony, nie zaś zwolniony w pracy w TVP.
"Dla mnie, podobnie jak dla milionów ludzi na całym świecie, piosenka „Imagine” jest jednym z najpiękniejszych utworów, jakie powstały po II wojnie światowej. W swoim tekście, John Lennon wyobraża sobie świat bez granic, religii, własności i konfliktów, co można interpretować jako utopijną wizję pokoju, jedności i harmonii. Sam autor widział w niej bardziej wyraz nieziszczalnych marzeń niż rzeczywisty manifest polityczny. W jednym z wywiadów przyznał, że piosenka ta jest raczej o nadziei na lepszy świat niż o promowaniu konkretnej ideologii, jak np. komunizm. Lennon był świadkiem i aktywnym uczestnikiem rewolucji kulturalnej i społecznej, która miała miejsce w latach 60. i 70. XX wieku. Ruchy takie jak prawa obywatelskie, antywojenne protesty, ruchy feministyczne i ekologiczne miały na niego duży wpływ. Jego własne doświadczenia jak i zespołu, który stał się ikoną epoki, również odgrywały rolę w jego zaangażowaniu w kwestie społeczne.
„Imagine” zawiera uniwersalne przesłanie dotyczące różnych filozofii społecznych i politycznych, podkreślając znaczenie pokoju i zrozumienia między ludźmi. Nie był to jedyny utwór tego typu w dorobku Lennona, który jako artysta i działacz społeczny często wyrażał swoje poglądy na temat pokoju, równości i sprawiedliwości społecznej. Był krytyczny wobec wojen, skorumpowanej władzy, nierówności i ucisku, co można dostrzec w jego twórczości, w utworach takich jak "Working Class Hero", "Give Peace a Chance", "Power to the People", "Revolution", "Gimme Some Truth". Reakcje na polityczne utwory Johna Lennona były zróżnicowane — od entuzjastycznych po krytyczne, w zależności od kontekstu społecznego i politycznego, oraz od indywidualnych poglądów słuchaczy.
"Give Peace a Chance" szybko stał się hymnem ruchu przeciwko wojnie w Wietnamie, śpiewanym na każdej antywojennej demonstracji. "Gimme Some Truth" wyraża frustrację z powodu kłamstw i dezinformacji szerzonych przez polityków i media, będąc ostrą krytyką hipokryzji i niesprawiedliwości w polityce. "Power to the People" jest wyrazem poparcia dla ruchów społecznych i politycznych walczących o prawa ludzi. "Working Class Hero" krytykuje klasową strukturę społeczeństwa, co jest związane z pochodzeniem członków The Beatles.
Członkowie zespołu dorastali w rodzinach z klasy robotniczej w przemysłowym Liverpoolu, co miało wpływ na ich twórczość i postawę. To pochodzenie uczyniło ich bliskimi dla wielu fanów, którzy widzieli w nich autentycznych reprezentantów swojej klasy społecznej. Krzysztof Teodor Toeplitz w książce „Akyrema” nazywa Beatlesów "proletariackimi aniołami", analizując ich twórczość w kontekście kultury masowej i podkreślając ich wpływ na młode pokolenie. Beatlesi, według Toeplitza, symbolizowali zmiany społeczne i kulturowe, które przyniosły nowe wartości i postawy, szczególnie wśród młodzieży z niższych warstw społecznych. Toeplitz opisuje Beatlesów jako przedstawicieli młodej generacji, którzy osiągnęli globalny sukces i stali się ikonami kultury popularnej. Ich muzyka, teksty i styl bycia były wyrazem dążenia do wolności i wyrażania siebie, co Toeplitz postrzegał jako istotny element rewolucji kulturalnej lat 60.
Pamiętam, jakie wrażenie wywarł na mnie utwór „A Hard Day's Night", wydany w Wielkiej Brytanii latem 1964 roku. Jako szczęśliwy posiadacz magnetofonu „Tonette”, nagrałem tę wspaniałą kompozycję z radiowej Trójki i powtarzałem ją, aż nauczyłem się jej niemal na pamięć. Piosenka zaczyna się charakterystycznym akordem o jasnym, dynamicznym brzmieniu, które doskonale wprowadza w energię całej kompozycji. Tekst opowiada o trudach codziennej pracy i radości z powrotu do domu, gdzie czeka ukochana osoba. W przeciwieństwie do ckliwych banałów lat 50., Beatlesi śpiewają o skrajnym wyczerpaniu po intensywnym dniu pracy, używając idiomu porównującego zmęczenie do ciężkiej pracy psa.
Na koniec, kilka słów o Przemysławie Babiarzu. W czasach Jacka Kurskiego był on członkiem dworu prezesa i jako propagandysta powinien już dawno zostać zwolniony. Wiedząc, że to nieuchronne, czekał na okazję, aby odejść z hukiem i dymem, co ostatecznie mu się udało. Wykorzystał moment, a teraz śmieje się w kułak. Tak to jest, kiedy zwleka się z decyzjami, które już dawno powinny być podjęte".
[30.07.2024, Toruń]
Bardzo ciekawa wypowiedź i zgadzam się w 100%
OdpowiedzUsuń... dlatego też ją przytoczyłem. Z ciekawością dowiaduję się od pana komentatora, że John Lennon był komunistą.
OdpowiedzUsuń