CUDZE CHWALĘ (2) Z JASTRUNA

List Anny Żywioł

Ja Anna Żywioł nie umiałam czytać

I nie umiałam pisać. Żyłam ślepa.

Starej kobiecie dano mi do ręki,

Jak dziecku, elementarz, zeszyt, pióro.

Wstydu najadłam się, lecz nie żałuję.

Teraz już czytam dosyć gładko książki,

Gazety. Przeczytałam „Faraona”,

„Chama”, „Anielkę”, „Pana Tadeusza”,

I powieść o tym, co się dzisiaj dzieje.

Tytułu nie pamiętam. Goście mili

Wchodzą do izby mojej, bym przy świetle

Naftowej lampy zapragnęła naraz

Żyć życiem innych, być tu i gdzie indziej,

Patrzeć, jak rybak zapuszcza sieć w wodę,

Jak słońce pali się w piaskach pustyni,

Płakać nad losem ludzi zmarłych dawno -

Bo choć słyszałam, że oni nie żyją,

Ci ludzie z książek, nigdy nie uwierzę.

Wydaje mi się, że ich dawno znałam;

Niebo nad nimi jak po deszczu świeże…

Ja Anna Żywioł ten list z serca piszę,

Z daleka przesyłając pozdrowienie

Ludowej władzy, która mnie z ciemności

Wyprowadziła na światło, gdzie ludzie

Równi są pracą, gdzie owoce z drzewa

Wspólne są, bydło, rola, traw pokosy

I w bibliotece gminnej książki, które

Są niby kwiaty i są jak owoce.

[17.06.2018, Dachau, Bawaria, w Niemczech]