ZAPISKI Z CZASÓW DYKTATURY (205 - 207) WAKACJE DAWNIEJ. KRAKÓW. MOTOREK

205.

Jest napoczęta zima, gdy tymczasem ja sięgam pamięcią do wczesnej młodości, która natknęła się na lato, a z nim na wakacje, piękne co roku bez względu na pogodę.

Właściwie to nie potrzebowałem dalekich wojaży, wycieczek, kolonii, gór i morza, choć z wyjątkiem kolonii bywałem wszędzie. Chodzi o to, że mieszkając pośród stawów, w okolicy nietypowo wiejskiej, bardziej w typie osady, wakacyjny przedział czasu spędzałem właśnie tutaj, u siebie, często z bratem ciotecznym, który przynajmniej na miesiąc przyjeżdżał z odległego Szczecina, a chociaż był zakwaterowany u dziadków w Żychlinie, to niemal codziennie zachodził do mnie.

A był to czas wielkiej beztroski, wymyślanych sobie zabaw w ogrodzie i na podwórku, wypadów nad pobliskie stawy, gdzie niemal codziennie odbywaliśmy kąpiele. To nieprawda, że się o nas nie martwiono, ale odkąd wykazałem się umiejętnością pływania, lęk rodziców ustępował.

Tak było gdy z bratem równolatkiem mieliśmy lat 10-13. Później jednego roku wybraliśmy się nad jezioro, pracując uprzednio w tak zwanym tartaku, aby zarobić sobie na dziesięciodniowy pobyt nad jeziorem pod Płockiem. Z bratem Leszkiem wybraliśmy się też raz w podróż z wycieczką w Góry Świętokrzyskie i do Krakowa, a z rodzicami upatrzyliśmy sobie morze: Hel (prywatnie), Chłopy - dwukrotnie, Władysławowo, Ustka - były to wyjazdy organizowane przez cukrownię, właściwie dostępne dla każdego. Oprócz tego dwa razy Koszelówka i Zdwórz – to nad tym samym jeziorem na pojezierzu gostynińskim.

Kiedym już podrósł do licealnego wieku, trzykrotnie obierałem kurs na Kraków, do wujostwa. Przepędzałem tam po dziesięć dni za każdą wizytą, zwiedzając miasto i okolice wawelskiego grodu, odkrywając za każdym razem co innego, wielbiąc obowiązkowo najpiękniejszą ulicę Krakowa – Kanoniczą, zwłaszcza w miejscu, z którego rozciąga się przecudowny, dumny widok królewskiego zamku.

206.

Ponieważ rzekło się słowo o Krakowie, pomieszczę w kawiarence szczególnie ulubione... może inaczej się wyrażę - jedne z ulubionych miejsc w tym grodzie. A zatem...

• Z Kanoniczej widok na Wawel, zdjęcie stare, ale urok ten sam co zawsze

• Klasztor na Bielanach. Tu będą dwa zdjęcia. Ciekawostką jest to, że udało mi się obejrzeć klasztor od środka, choć kameduli nie wpuszczają tam bez przeszkód.
• Akurat w zimowych okolicznościach przyrody.

• A ten widoczek to arcydzieło pejzażu.

• Bywałem też na Floriańskiej, w Jamie Michalika, gdzie startował "Zielony balonik"; to miejsce szczególne, osławione licznymi występami kabaretowymi, wnętrze zaś pomimo zawirowań historycznych obfitujące w graficzne, kultowe pamiątki, dobre lody i słodkości; przyznam, że nie na każdą kieszeń.

• Stąd kilkadziesiąt kroków pod Barbakan, do miejsca gdzie zdolniejszy sort artystyczny rozkładał swoje prace. Wizyta w Krakowie bez dotarcia w te miejsce wydaje się przegrana.

• Jak powszechnie wiadomo podczas wakacji teatry bywały i bywają z reguły zamknięte. Wyjątkiem był Teatr STU. W czasie, gdy odwiedzałem to miejsce, a zdarzyło się to trzy razy, siedziba teatru mieściła się w cyrkowym namiocie, gdzieś w okolicach Bronowic, jeśli się nie mylę. Pewnego razu nie starczyło dla mnie miejsc na widowni i tylko dzięki nadzwyczajnej uprzejmości pana dyrektora, reżysera i aktora teatru Krzysztofa Jasińskiego udało mi się po uiszczeniu opłaty za bilet, którego już nie było dostać na spektakl. Byłem miedzy innymi na "Szalonej Lokomotywie". Poniżej plakat z tego spektaklu autorstwa Jana Sawki.

207.

W "Szalonej Lokomotywie" "jechał" również pan Marek Grechuta. Pamiętamy chyba jego piosenkę "Hop, szklankę piwa" - to utwór z tego przedstawienia. Osobiście wolę jednak kompozycję Jana Kantego Pawluśkiewicza i samego wykonawcy - "Motorek" do słów wiersza Józefa Czechowica "Przemiany".

[06.01.2021, Toruń]